ઉષા

by અરદેશર ખબરદાર

ઉષા અરદેશર ખબરદાર

<poem> ધીમે ધીમે સરકતી સરતી ચાલી ઉષા ચાલી ઉષા, એ લાલ-ક્યાલી ઉષા

ક્ય્હાં છે તે કંકણોની લાલી ગુમાની? ક્ય્હાં ગઈ તે જ્યોતિભરતી જાદુઇ જુવાની? કોણે આ દેવઝાડીમાં ઝાલી ઉષા ? ધીમે ધીમે સરકતી સરતી ચાલી ઉષા.

કોણે આ તેજકાંઠે એને ડરાવી ? કોણે અરુણી એની મૃગલી મરાવી ? સૂતા કો સિંહે બધી ખાલી ઉષા: ધીમે ધીમે સરકતી સરતી ચાલી ઉષા.

એવાં કો ક્રૂર હોશે જગમાં દિવાનાં ? જોવા સૌંદર્ય ચીરે સૌંદર્ય-પાનાં ? એએ જગ ઝાઝી ક્યમ રહે મ્હાલી ઉષા  ?

ધીમે ધીમે સરકતી સરતી ચાલી ઉષા : જોતાં જોતાં સરકતી સરતી ચાલી ઉષા. -૦-