ગુજરાતની ગઝલો/શરાબનો ઈનકાર
| ← તમારી રાહ | ગુજરાતની ગઝલો શરાબનો ઈનકાર [[સર્જક:|]] ૧૯૪૩ |
અમારી મસ્ત ફકીરી → |
આવું કહો, ક્યાં ? આશક જહાં થાતી નથી;
પ્યાલું ભર્યું આઃ: ના કદર, પીવા જહાં પ્યાલી નથી.
છે પ્યાસ, છે શોખે અને છે આ જિગરને મહોબતે;
મીઠું ભર્યું જામે, મગર હા ! સોબતી પીવા નથી.
નૂરે જુદાઈમાં તમે, સાકી, શરાબી ને સનમ;
સોબત અમારી આલમે, આલમ ચડી ઈશ્કે નથી.
બેઈશ્ક શું જાણે શરાબી યા શરાબીની મઝા?
બેઈશ્કથી જૂની મહોબત તૂટતી આજે નથી.
આલમ, પિદર, માદર,બિરાદર, દોસ્તને શું શું નહીં ?
ગફલતે તેને સુવારી જામ પીવાતું નથી.
આ જામ પર લાખો જહાં કુરબાન તો કરવી ઘટે;
તોયે સગાઈના હકે એ પેશકદમી ના થતી.
પિવાડવું જો ના બને, પીવું પછી ચોરી કરી;
આલમ રડે, હું ક્યાં હસું ? એ ખૂન જોવાતું નથી.
સોબત વિના કેવી શરાબી? શી ખુમારી એકલા?
આ જામ પ્યારું ઝિન્દગીથી તો ય ચૂમાતું નથી.
પ્યાલું જરી પીતાં જિગરથી આ જહાં છૂટો પડે;
પીનાર પીપી જાય તે આલમ તણું કોઈ નથી.
પ્યાલું ધરું જ્યાં હું લબે, આલમ પુકારી ઊઠતી,
ઝાડો, ઝરા, ફૂલો રડે, આંસુ સરાતાં યે નથી.
છો પ્યારથી આવ્યા અહીં, આફત ન આ યારી હશે;
નાઉમેદીની હવે માફી મગાતી યે નથી.
સાકી ! સનમ ! પાછાં ફરો, ઠેલું તમારા હાથને;
ઇશ્કે જહાંમાં ઈશ્કનું આ જામ લેવાતું નથી.
તો યે, સનમ ! સાકી ! અમારી રાહ તો જોજો જરૂર;
પીધા વિના આ જામને, રાહત નથી કે ચેને નથી.
તાઝિમોથી, ઈશ્કથી, લાખો ખુશામદથી. અગર−
જાઉં જહાંને લાવવા, તો ત્યાં મઝા એને નથી.
આશક થઈ પ્યાસી હશે આલમ તમારી એક દી;
સાથે લઈ પીણું શરાબી, હુઝ્ર ત્યાં પીવા નથી.