પૂનો દોડાદોડ સાત ટાપલિયો દાવ રમે છે ને કેમે કરી હાથમાં આવતો નથી.
ઉષઃકાન્ત રમવાની જ ના પાડે છે. તે કહે છે : “મને રમવું ન ગમે; હું તો પડી જાઉં.”
પૂનો કરોળિયા જાળાં ક્યાં બાંધે છે તે શોધવા જાય છે; તે કાબરનાં ઈન્ડાને શોધી જાણે છે. એને આંબે ચડીને કેરી ઉતારતાં આવડે છે; ભેંશે ચડીને ઢોરને પાણી પાવા જતાં આવડે છે; અંધારામાં તારાને અજવાળે ચાલતાં આવડે છે.
ઉષઃકાન્ત ઘરમાં બેઠો બેઠો કરોળિયાની ને કાબરનાં ઈન્ડાની વાતો વાંચે છે; આંબાના અને તારાના પાઠોની નકલ કરતાં તેને સારી આવડે છે; તેના અક્ષર સારા છે.
આમ નહિ , પણ આમ.
એ, ત્યાં જઈશ નહિં , અંધારું છે.
એ, ત્યાંથી ચાલીશ નહિ; ત્યાં કાંટા છે.
એ, ત્યાંથી ભાગ; નહિતર કુતરું કરડશે.
એ, અહિંથી ભાગો; અહી ગરબડ થાય છે.
ચલો હટો, આ ખુરશી તમારે માટે નથી; તમને બેસતાં નથી આવડતું.
લઈશ નહિ, લઈશ નહિ, વગાડી બેસીશ. મૂકી દે એ છરી.
કોરે ખશ, એને પાડી દઈશ. એને અડતો નહિ હોં કે !
