ત્યાં અંધારું છે; બત્તીલઈને જા.
જો, નીચે જોઈને ચાલજે; ત્યાં કાંટા છે.
જો, પેલો પથરો લઈને ઊભો રહે એટલે કૂતરું નજીક નહિ આવે.
જુઓ, અહીં તમે તમારું કામ આવી રીતે શાંતિથી કરો.
જુઓ, આ ખુરશી ઉપર આવી રીતે બેસો; આમ બેસાય.
જો, છરી આમ લે અને દોરી કાપવી હોયતો આમ કાપ.
જો, આવ આવી રીતે લે જોઈએ ? હું પાસે છું. એને આમ તેડાય.
પિતા વિષે
ધીરી અને વિનુ ઓટલે બેસી વાતો કરતાં હતાં: “બાપુજીને કશું યે આવડતું નથી. વાળતાં, કપડાં ધોતાં, વાસણ માંજતાં, રસોઈ કરતાં, સીવતાં, અથાણું કરતાં, બાવાં પાડતાં, દાણા સાફ કરતાં, શાક સુધારતાં: કશુંયે આવડતું નથી.”
“બાપુ તો બેઠા બેઠા છાપાઓ અને ચોપડાઓ વાંચ્યા કરે છે. સારાકાકા અને નાનાલાલ આવે છે તેની સાથે નરી વાતો જ કર્યા કરે છે !” એક ખુરશીમાં બેસતાં અને વાતો કરતાં આવડે છે. આપણે જરા તાણીને બોલીએ તો ' એ ય, ગડબડ નહિ કરો !' આપણે એમની ઓરડીમાં જઈએ તો 'ચાલ્યાં જાઓ છોકરાઓ ! અહીં કેમ આવ્યાં ?' એમ બોલતા ને ધમકાવતાં આવડે છે. આપણે નિશાળે ન જવું