આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૩૪
આ તે શી માથાફોડ
“લ્યો આ છરી રસોડામાંથી લઈ આવું. લ્યો આ લાવ્યો.”
“લે કોરે ખશ, હું નવરો નથી. જા કાલે ઉઘડી દઇશ.”
“પણ બાપા, ઉઘાડી આપોને ? જરાક વાર લાગશે.”
“ઠીક લે જા, હવે એક વાર ઉઘાડી આપું છું. લે ઝટ જોઇ લે.”
નંદુબા કેમ મનાણાં
“એલા, આ ખૂણામાં રિસાઈને કોણ બેઠું છે ? આ તો નંદુબા, ખરું કે ? શું થયું બેન ?”
“એને વતાવશો મા. આજ તો ભૂખી ને ભૂખી સૂઈ રહેવા દ્યો. એ રોજ ઉઠીને ચાળા કરે તે કેમ પાલવે ?”
“શું છે ?”
“આ અત્યારે કઢી નથી કરી તો કે કઢી દે. મારે ક્યાંથી કાઢવી ? બે દિ' પહેલાં તાવે હમહમતી હતી ને કહે છાશ દે. હું દઉં તો તમે જ વઢોના ?”
“નંદુ, ચાલ જોઇએ ! મારી સાથે ખાવા બેસીશ કે ?”
“એં...એં...”
“ચાલો ભાઈ, પીરસવા માંડો. જમની તું અહીં બેસ. રઘુ, તું પણ સામે બેસ. છોટુ, તું મારી સામે બેસ.”
બધાં જમવા બેસી ગયાં.
“એલા આજે ખીચડી તો સરસ થઇ છે ! ને આ શાક તો ગળ્યું મજાનું લાગે છે. !”
