આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૫૮
આ તે શી માથાફોડ
“ના, અમારે તો તમારી હારે આવવું છે.”
“ઠીક લ્યો ત્યો; અરધેથી પાછા આવજો.”
બાપ-બેટો આગળ ચાલ્યા.
“બાપા, મને તેડોને ? હું થાકી ગયો.”
“ના ભાઈ, હું તેડવાનો નથી.”
“એં...એં... મને તેડો; મને તેડો.”
“જો તારે આવવું હોય તો ચાલ, નહિતર પાછો જા.”
“એં...એં... મને તેડો; મારા પગ દુ:ખે છે.”
“ઠીક લ્યો ત્યારે; થોડીક વાર તેડીશ.”
“આ ઠીક લ્યો.” એ આપણાં અવિચાર અને નબળાઈ છે. બાળક આવાં માબાપ પાસે લાધું ભાળે છે, ને આપણી નબળાઈ જાણ્યા પછી તેનો લાભ ઉઠાવે છે. માટે આપણે પ્રથમથી જ વિચારીને હા કે ના પાડીએ, ને તેને દૃઢતાથી વળગી રહીએ. ભલે બાળક રડે કે ઊંધું પડી જાય, પણ તે એક જ વાર બનશે.
બતાવે તો?
૧.
બાપા કહે છે: “એ ભાઇ, જરા જોઇને ચાલજે; ક્યાંક પડી ન જતો.”
બા કહે છે: “જોજે, ઠેશ ન લાગે ને લોહી ન નીકળે.”
કાકી કહે છે: “નટુને હાલવાનું ભાન જ ક્યાં હતું ?”
