આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૭૮
આ તે શી માથાફોડ
બા, દાડમ આપને ?
“બા દાડમ આપને ?”
“ન અપાય: તને તાવ આવ્યો છે. આપું તો શરદી થાય.”
“એં........એં અમને દાડમ આપ. દાડમ, દાડમ !”
“દાડમ ન અપાય. તારે રોવું હોય તો રો, ને ન રોવું હોય તો ન રો...”
“એં...એં...એં...”
“જો રોવું હોય તો બહાર જા. એક તો તાવ આવે ને દાડમ ખાવું ને ઉપર જતાં ભેંકડો તાણવો ?”
છોટુ બહાર જઈ રડવા લાગ્યો.
માને દયા આવી.
“અહીં આવ તો છોટુ ?”
“મને દાડમ આપ. એં...એં...એં...”
“આવ તો ખરો. જો બે દાણા આપીશ.”
“એં...એં...એં...અમને આખું આપ.”
“આખું ન અપાય. માંદા પડાય. લે બે દાણા ખા.”
“એં...એં...એં...અમને આખું આપ.”
“લે. હવે વધારે નહિ આપું.”
“બા, હવે થોડાક વધારે આપ. પછી નહિ માગું.”
“લે ભાઈ, હવે છે કાંઈ ? હવે એકે દાણો વધારે નહિ.”