અહીં અમારી વાત અટકી. વાત અટકી પણ આપણથી કેમ અટકાય ? ઘરમાંથી તો નિરાશનો ઉત્તર મળ્યો, પણ આપણાથી નિરાશ કેમ થવાય ? એક વાર તો એ લોકોથી યે વધારે અજ્ઞાની આપણે હતા. ભલા માણસોએ આપણું અજ્ઞાન દૂર કર્યું ને આપણને સુખના માર્ગે મૂક્યા; આપણે પણ આ ભાઈઓના અજ્ઞાનને ફેડવા બનતા પ્રયત્નો કરીએ.
વળગણી
એક ઘરમાં ગયો. બાળકોને કપડાં પહેરવાં હતાં. કપડાં પહેરવાની ઉતાવળ હતી પણ કપડાં વળગણી ઉપર હતાં. બા કે મોટી બેન આવે ત્યારે તે મળે તેમ હતાં. કોઈ મોટું આવ્યું, કપડાં ઉતારી દીધાં ને પછી બાળકોએ પહેર્યાં. હું કપડાં ઉતારી આપી શકત પણ હું જોતો હતો કે આ શું ચાલે છે.
મને થયું: “આમ શા માટે ? એક વળગણી નીચી ને બીજી ઊંચી ન રાખી શકાય ? અને તેમ જો બની શકે તો બાળકો પોતાનાં કપડાં પોતાની મેળે લઈ શકે ને પહેરી લે. કાઢીને પાછાં પોતાની મેળે ત્યાં જ મૂકી દે.”
મને થયું : “આ બાળકોનાં માબાપને વાત કહું.” મેં તેમને કહ્યું ને મારું કહેવું તેમને ગળે ઊતર્યું. એક નીચે વળગણી નખાઈ ને છોકરાંને ત્યાં કપડાં મૂકવા મળ્યું.
બીજી વાર હું આવી ચડ્યો ને મેં છોકરાંને પોતાની મેળે કપડાં ઉતારતાં અને પહેરી લેતાં જોયાં. તેઓને કોઈની
