પૃષ્ઠ:Akhegita.pdf/૨૪

કહે અખો સહુને વિષે,માન હોય મહંતને^[૧];
એ ઉત્કૃષ્ટદશાને તેજ પામે, જે સેવે હરિ-ગુરુ-સંતને. ૧૦

---

કડવું ૧૬ મું - જીવન્મુકતનો મહિમા - ૨

રાગ ધન્યાશ્રી

વળી કહું તત્ત્વદર્શી પુરુષજી, સેહેજ સ્વભાવે જેવા ક્લ્પવૃક્ષજી;
જેહને અહંતા ગયો ^[૨]અમર્ષજી, ^[૩] કલ્પાંતકાળે સદા સન્મુખજી.

પૂર્વછાયા

સન્મુખ રહે કલ્પાંતકાળે, મહાપુરુષ મોટી દશા;
તે અન્ય દેહની પરે જાણે, જે માંહે પોતે વશ્યા. ૧

પોતાનો દેહ આદ્ય દેઈને, મોથ્યા દેખે સર્વને;
ચૈતન્ય તો સઘળેજ સરખું, તો કોણ ધરે દેહગર્વને^[૪] ૨

કીટ પતંગ બ્રહ્માલગે, પૂરણ દેખે આતમા;
દૃષ્ટતત્ત્વ^[૫] ઉપનું જ્ઞાન જેહને, તે ભૂલા ન પડે ભાંત્યમાં^[૬]; 3

જન્મઅંધ જેમ રૂપને, જાણે નહિ નિરધાર;
અધાસ^[૭] નહિ તેહને દેહવિષે, સુણે શબ્દના ભણકાર^[૮]. ૪

તેમ જ્ઞાતાને પિંડજ નહિ, નહિ ત્યાં પરને આપ;
દેહદર્શી^[૯] જે હોય ભાઇ, તેહને તો પુન્ય ને પાપ. ૫

જેમ અંજનવિદ્યા^[૧૦] હોય જે કને, તે જ્યાં ત્યાં દેખે ધન;
વિદ્યાવિના ઘર- મધ્ય દાટ્યું, ન જાણે કો જન. ૬

ધનદર્શી જેમ ધન દેખે, પણ મધ્ય ન દેખે ભોમ્ય;

---

1. મહાત્માને
2. ઇર્ષ્યા.
3. બ્રહ્માના દિવસના અંતસમયમાં.
4. શરીરના અભિમાનને.
5. આત્મતત્ત્વનું ૫ નામ્રૂપમાં
6. એકપણાની ભ્રાંતિ.
7. એકપણાની ભ્રાંતિ.
8. ભણકારા-ગુપ્તઅવાજ.
9. દેહનેજ જોનારો.
10. સિધ્ધાંજનની વિદ્યા