<poem>
દુહો. પ્રતિહાર અચરજ પામિયો, લેખી લહર લંગૂર; રહે રહે ઉભો વનચરા, સામદ બોલ્યો શૂર. ૭૦
છપ્પો. પ્રતિ-પેશી ન શકે પવન, ભવન ઉભો રહે ઇંદર; સુર સહુ સેવા કાજ, ચાકરીમાં રહે ચંદર; સ્વર્ગ મૃત્યુ પાતાળ, આણ અવનીમાં જેની; ઇશ સરીખા ધીશ, રહે આજ્ઞામાં એની; તું પશુ પોળે ક્યમ પરવરે, હજુ લગણ ધીરજ ધરું; જારે જ્યાંથી આવ્યો તિહાં, નહિતર કોટી કટકા કરું. ૭૧
દુહો. અણસમજ્યો આગું ચલે, દેખત ધોળે દીશ; મારું મુદગર જોરથી, તોડિશ તારું શીશ. ૭૨
ઝૂલણા છંદ. અં- કહે પ્રતિહાર સુણ પુરતણા, રત દહાડો બેઠો દેહ દાખે; ઓળખે નહિ અલ્યા મૂઢ મૂરખ મને, ભાર ખોવા ભલો ભૂર ભાખે; હાથ દીઠા નથી હોંસશું માહરા, ચોરટા દેહનો સ્વાદ ચાખે; સત્ય કહેરે અલ્યા કેમ બેઠો અહીં, કોતણાં ઝુંપડાં રીઝી રાખે. ૭૩
દુહા. પ્ર-એ મંદિર રાવણતણાં, હીરા કનક જડાવ; તું જાવા સમરથ નહીં. બહાર રહી તું કહાવ. ૭૪ અં-પ્રતિહાર કહે પોકારીને, કેવી તારી લંક; રાવણની સમૃદ્ધિ કહે, રાવણ રાય કે રંક. ૭૫
ઝૂલણા છંદ. પ્ર- લંક શોભા તે લંગૂર તું શું લહે, ચિંતામણિ ચંદ્ર ચોપાસ ચળકે; ઇંદ્રજિત ઉપમા પૂછ તું ઇંદ્રને, શૂરપણું સાંભળી શેષ સળકે; દશકંધ ડરથી દિગ્પાળ ડોલે દશે, ક્રોડ પચાસ પ્રતિ પ્રાણ પલકે; પોળિયો કહે પશુ પેર પ્રીછે નહીં, કુંભકર્ણ દેખી તુજ કુંભ ઢળકે. ૭૬
