પૃષ્ઠ:Angadvishti.pdf/૧૭

મરડતો મૂછ ને પૂંછ, ઢીંગ જઇ પોત્યો ઠેઠ;
પાંત્રીશ શીશ જે પ્રાણ, ભૂપતને કરશું ભેટ;
કો સાથ કરશું વાત, કો સાથ બોલજ બોલું;
મુજ પરાક્રમ બળબુદ્ધ, તે કો આગળ જઈ ખોલું;
વાંકાં વેણ વદ્યા વિના, એ જૂઠો જાહર નહીં જડે;
અંગદ એમ વિચાર કરી, નરપતને વચને નડે. ૧૧૨

દુહો.
દશકંધને દુઃખ મનાવવા, અધિપત ઓળખવા એન;
ઇષ્ટ ભારી અંગદો તિહાં, વિદ્યો વિપરીત વેણ. ૧૧૩

કવિત.
અં- બહોતસેં બેઠે તૈસે, દેખ જવ અંગદને;
ભૂપકો હૈ રૂપ કાન, બોલ્યો ક્રોધ કરકે;
લંકાપત એક સુન્યો, બાકીલી કક્ષમાંકો;
માસ ખટ પાસ રહ્યો, ભાગ્યો પાઉં પરકે;
દુજો કાર્તવીર્ય ઘર, બાંધ લિયો પારણેમેં;
બાલકકી પીછાડીસેં, પડી ટાલ સરકેં;
નંગાશીર કરે જો તો, એધાનીસેં ઓલખુંરે;
લંપટ લરાક ચોર, લાયો રત્ન હરકે. ૧૧૪

સા- સામદ એક સભાકો, બોલ્યો બલ જોર આપ;
ત્રિલોક સકલ માને, લંકાપત સાજકો;
બોલી તું જાને નહીં. મહીપકે મુખ આગેં;
જંગલી જટીલ જેસો, કાસદ કે કાજકો;
તનુ ટુક ટુક કરેં, તારો અબ શાયત મેં;
ગુદર્તાહોં ગુન્હો તેરો, ઇષ્ટ બલી આજકો;
અકલસેં ઓળખ લે, ભૂપ રૂપ રાવનકો;
નતરુ અવસાન આયો, તેરી દેહ તાજકો. ૧૧૫

ઝૂલણા છંદ.
અં-બોલિયો બાળ રિતે બુદ્ધિ નિધાન ત્યાં, અંગદ કહે સાંભળો ધર્મધૂતી;
કોણ રંડાએ રાવણો જનમિયો, વૃશ્ચિકી સર્પણી હરણિ કૂતી;
કરકટી મર્કટી કે અજા અર્ભકી, જૂઠ જપે તે તો ખાય જૂતી;
સંદેહ ભાંગો અલ્યા સેવકો માહરો, રાવણની માત તે ક્વણ હૂતી? ૧૧૬