પૃષ્ઠ:Angadvishti.pdf/૧૮

સા-લંબ પૂછા અલ્યા લંડ લવરી કરે, મૂરખા મન ગમી મોજ માણે;
કાસદા દાસડા લેખ લખી લાવિયો, નીચ નિર્માલ્ય ગુણ ગાન નાણે?
ક્રોડ તેત્રીશ કર જોડી ઉભા રહે, હોડ હારે જેંકા તેડ તાણે;
જશતણો રૂપ એ ભૂપ ભૂમંડળે, લંકપતને ત્રણ લોક જાણે. ૧૧૭
અં-ઓળખાવ અજાણ અલ્પ બુદ્ધ અધિપતિને, તોલ કે પાડ માનીશ તારો;
ગાળ ટુંકાર તારો નહી સાંખીએ, પાંત્રિશ ત્યમ તારો જાણ વારો;
રિદ્ધિ રાવણ તણી પુણ્ય પરવારિયું, આવી રહ્યો એહનો આયુઆરો;
દશકંધ એ અંધ એ ધંધ ધાયે ઘણો, ચિત્તમાં ચેત એ ચોર મારો. ૧૧૮
સા-ઉંઘકર્મા અલ્યા અભાગિયા વાનરા, ચેતરે ચેત ચોપક્ષ ચિત્તે;
કોણ ગજું તાહરું કિંકરા કાસદા, બોલી ન જાણે નરપતી નીતે;
પાગ તું લાગ પરણામ કર જોડીને, પામીશ લહાણ પુરપત પ્રતે;
રાજ મહારાજ રાજેંદ્રનો રાજીઓ, રાજ સભાતની બોલ રીતે. ૧૧૯

છપ્પા.
અં-'રામચંદ્રની નાર, સિતા સતિ માત મોરી;
દૈત્ય દાનવ કો દુષ્ટ, ચંટાળ કરી લાવ્યો ચોરી;
દયાનિધિ દાતાર, ધર્મ હજુ મનમાં ધારે;
પાછી આપે જો સીત, તો એને નવ મારે;
નહિતર દેશ દેહવટ કરે, એવી આજ્ઞા આપી મુને;
ચતુર હોય તો ચેતજે, ચેતાવા આવ્યો તુંને. ૧૨૦

સા-મરદ મુંછાળો વીર, રામની રામા લાવ્યો;
શૂર પૂર દૃઢ ધીર, ક્રોડ કંદર્પવત્ કહાવ્યો;
દશકંધ નામ દરિયાવ, તરવાર તાતી ત્રિલોકે;
જોર હોય તો જુઓ, સિતા મૂકી અશોકે;
પાછી લેતામાં પ્રીછશો, અદકું બોલે અનર્થ થશે;
લાડ કરંતા આવો છો લંકમાં, જરૂર જીવ સહુના જશે. ૧૨૧

દુહા.
અં-જનની કુણ રાવણતણી, બહુ ઉપજાવ્યા બાળ;
જાત શ્વાન કે શૂકરી, ભુંડણ કે શિયાળ; ૧૨૨
કે વીંછણ કે નાગણી, કે કરકટની નાર;
કે અજા એ કોણ છે, બોલો નહીં ગમાર. ૧૨૩