પૃષ્ઠ:Angadvishti.pdf/૨૩

સામળ કહે સધારે, પાનીપર પહાન તારે;
અલખત અલખસેતી, આલસો રામ મેરોહે. ૧૫૨

દુહો.
ત્ર્યંબક ત્રોડ સીતા વર્યો, નીચે આણે પાન;
તોકું છોડાયો તિહાં, સોહી રઘુબર જાન. ૧૫૩

ઝૂલણાં છંદ.
રાવણ-વખાણ કરે અલ્યા વાનરા રામનું, કેટલું સાંભળ્યું જૂઠ જેવું
શીશ સાટે કરી લંક લગિ આવિયો, લોળિયું લાભનું શું જ લેવું;
દેહ માનવતણી એહમાં બળ કશું, સિદ્ધશ્રી જાણીને શીદ સેવું;
જાનતો હોય તો કહે અલ્યા વાનરા, જોર કરતૂત પ્રાક્રમ કહેવું. ૧૫૪

છપ્પા.
અં-હણ્યો જેને હિરણ્યાક્ષ સાદ પ્રહ્લાદાં દીધી;
ફરશીધર ફરશુરામ, નેક નક્ષત્રી કીધી;
બલિ ચાંપ્યો પાતાળ, સહજમાં અહલ્યા તારી;
દુષ્ટનો ફેડ્યો ઠામ, વાળિને નાંખ્યો મારી;
પાષાણ તાર્યા પયોનિધિ, સેતુપાજ બાંધ્યો હવે;
મમત મૂઢ મૂરખ કરે, એ નર ઓળખશો અબે. ૧૫૫
રાવણ-મૂરખ મૂઢ અજાણ, પહાણથી દીસે પોઢો;
શઠ કેરો સરદાર, જગતમાં નહિ કો જોડો;
બાપડિયાં કાપડિયાં, જટાળાં જોઢાં જોગી;
ભુખ દુઃખ ભિખારી ભૂર, કહે તેને એ ભોગી;
એવા અસંખ્ય અલેખધા, ચરણ ચાંપે નિત્ય માહરા;
મુજ સાથે જુદ્ધ એ શું કરે, રામ લક્ષ્મણ બે તાહરા. ૧૫૬
અં-રિદ્ધિ હીરો રઘુનાથ, પથ્થર રાવણ પરિયટનો;
તે શું જાણે તોલ, રાજસ બોલી વટનો;
રિદ્ધિ અમૃત રઘુનાથ, ઝેરથી રાવણ કડુઓ;
દાતાને દુઃખ દેનાર, બુદ્ધિહીણ બુદ્ધિ બુડીઓ;
વળિ ઉપાસક તું ઇશનો, જેવડે તું જોરો કરો;
અંગદ કહે ઇષ્ટ મારા તણું, અહર્નિશ ધ્યાન ધર્મે ધરે. ૧૫૭