વારમાં જાંભુડી આગળ આવી પહોંચ્યા. વાંદરા ઝઢ કરતા આડ ઉપર ચઢી ગચા. “કાળજી‘ કયાં છે ?’ નીચેથી મગરે પૂછ્યું. વાંદરા એલ્યેા:-અરે હૈયાફૂટા ! તું ત્હારૂ કાળજી ક્યાં રાખે છે ત્હારા શરીરમાં કે બીજી કોઇ જગ્યાએ ? મ્હારૂ કાળજું તે હંમેશાં હાય છે તેમ મ્હારા શરીરમાંજ છે; તે ત્હારી વહુને માટે વાળુ કરવાને આપી શકાય તેમ છે નહિ, મ્હે મેટી લલ કીધી કે ત્હારા જેવા નિષ્ક્રય પ્રાણીના ઉપર વિશ્વાસ રાખ્યું.” સાર:-આ પ્રમાણે સમયસૂચકતાથી વાંદરાએ પેાતાને જીવ અચાન્યે સમય સૂચકતાથી એમ પેાતા તેમજ મીજાના જાન માલનું રક્ષણ થઈ શકે છે. ૬. લુચ્ચા બગલા અને ચાલાક કરચલા, કાઇ એક સરાવરમાં એક લુચ્ચે ઘરડી મગલા રહેતા હતા. તે ઘણે આળસુ હતા. એથી તે માંછલાં પકડવાની તસ્દી લેતા નહતા. “હું આ સરાવરની પાળ ઉપર ઉભે રહીશ; અને એકાદ માંછલું તે અહી આગળ આવ્યા વિના રહેશે નહિ.” એમ તે ધારતા. તે ઘણુંા ભૂખ્યા થઇ ગયા હતે. છતાં કાંઈ ખાવાનું હાથ લાગ્યું નહિ. એથી તે ઘણુંા દીલગીર થઈ આંખમાંથી આંસુ પાડવા લાગ્યા. આખરે માછલાંએ તેને દીઠા, ત્યારે પૂછ્યું:–“મામા ! આજે આટલા બધા ઉદાસ ફેમ દેખાઓ છે ? અમારામાંથી કાઈને પકડતા પણ નથી ! તમને થ' દુઃખ થયું છે .
