બાદશાહે કહ્યું “ભલે, તું કહે તે પાંચ માણસોને બોલાવું અને તેઓ જે દંડ નક્કી કરે તે મ્હને પણ કબુલ છે.”
બીરબલે જણાવ્યું “હુઝૂર ! શહેરમાંથી પાંચ ઢેડાઓને બોલાવો અને તેઓ જે દંડ મુકરર કરે તે હું તરતજ આપીશ.”
બાદશાહે કહ્યું “અરે બીરબલ ! એ નીચ લોકો આગળ શા માટે ઈન્સાફ કરાવે છે ? કોઈ ઉચ્ચ વર્ણના શાહુકારને કે કોઈ બીજા સારા પુરૂષને બોલાવ ?!” બીરબલ બોલ્યો “હુઝૂર ! ભલે લોકો તેમને નીચ ગણે, પણ હું તો એમને પણ મ્હારા દેશબંધુ ઘણું છું. ઈશ્વરના દરબા૨માં તો એ અને આપણે સૌ સરખા જ છીએ. જહાંપનાહ ! મ્હારે તે એમની જ પાસે ઈન્સાફ કરાવવો છે.”
બાદશાહે સીપાહીને મોકલી પાંચ ઢેડાઓને બોલાવી મંગાવ્યા. ઢેડાઓ હાજર થઈને “કેમ માબાપ ! શી આજ્ઞા છે ?” કરીને ઉભા રહ્યા. બાદશાહે ‘બીરબલનો ઈન્સાફ કરવો છે’ એમ કહી બધી બાબત તેમને કહી સંભળાવી અને શી સજા કરવી એ નક્કી કરવાની આજ્ઞા આપી. ઢેડા તો ‘બહુ સારૂ બાપજી !’ કહીને મનમાં તો ખુશી થવા લાગ્યા કે “હાશ, આજે ઠીક લાગ આવ્યો છે ! જ્યારે ત્યા રે દરબારી આપણને કનડે છે, માટે એવી સજા કરીયે કે બધા ઠેકાણે જ આવી જાય.”
એકે કહ્યું “અલ્યા ! એને હાત વીશું ને દશ (દોઢસો) નો ડંડ કરાવીશું ?!”
બીજો બોલી ઉઠ્યો “ના, ના, ના. એતો મોકાણજ
