આવી રીતે છટકી જવા દે? આખરે થોડીવાર આનાકાની
કર્યા પછી ટોડરમલ બોલ્યો “ આપની જ્યારે એવીજ
ઈચ્છા છે કે, એ વિષે મારે પણ કાંઈક બોલવું તો જોઇયે
જ. એટલે હું તો: –
બાલક ભૂ૫ સુભક્ત.
એ ચોથું ચરણ યોગ્ય ગણું છું. પછી તે સૌને જે યોગ્ય લાગે તે ખરુ.”
બાદશાહ તેનું આવું બંધ બેસતું ચરણ સાંભળી આનંદ પામીને બોલી ઉઠયો “ શાબાશ, રાજાજી! આપના શિવાય અન્ય કોણ આ સરવાળો બાંધે ? આપે તો અહીં બોલાયલા ચરણોને એકઠા જ કરી નાંખ્યા. હવે કોઈની તકરાર રહી નથી. કેમ બીરબલ ! તારી સરસ્વતીએ કહેલું ચરણ એ ખરું કે નહીં ?
બીરબલે નમ્રતાપૂર્વક જવાબ આપ્યો “ ઝિલ્લે ઈલાહી ! જ્યાં આવા વિદ્વાન રત્નો હોય ત્યાં તો સરસ્વતી દેવી સદા સર્વદા હાજર જ હોય, તેથી તેમના બોલવાને મારાથી ખોટુ કેમ કહેવાય ? પણ મારી કવિતાના છેલ્લા ચરણમાં જરા ફેર છે. રાજાજીએ “બાળક” શબ્દ વાપર્યો છે ત્યાં મારી કવિતામાં “બાળકુ” શબ્દ છે.”
બાદશાહે પૂછયું “ ત્યારે શું એ બે શબ્દોમાં કાંઈ ફેર છે ?”
રાજાએ જવાબ આપે છે "જહાંપનાહ ! અર્થમાં તો ફેર નથી પણ “બાળકુ શબ્દ વધારે સારો દેખાય છે એથી મારા કરતાં કાંઈક વધારે રસિક લાગે છે.”
બીરબલે રાજાજીને પ્રણામ કરતાં કહ્યું “ રાજાજી !
