વલણ
આપ-સમાન કરશે કૃષ્ણજી, શુકજી કહે: સુણ, નરપતિ!
થોડે સમેમાં ઋષિ સુદામો આવ્યા પુરી દ્વારામતી.
કડવું ૬ – રાગ સારંગ
શુકજી કહે: સાંભળ ભૂપતિ! સુદામે દીઠી દ્વારામતી;
કનકકોટ ઝલકારા કરે, માણેક-રત્ન જડ્યાં કાંગરે.
દુર્ગે ધજા ઘણી ફડફડે, દુંદુભિનાદ દ્વારે ગડગડે;
સુદર્શન કર પ્રભુને સોહે, ગંભીર નાદ સાગરના હોયે.
કલ્લોલ ગોમતી-સંગમ થાય, ચતુર્વર્ણ ત્યાં આવી ન્હાય;
પરમ ગતિ પ્રાણી પામે ઘણા, નથી મુક્તિપુરીમાં મણા.
ત્યાં ઋષિ સુદામે કીધું સ્નાન, પછે પુરમાં પેઠા ભગવાન;
નગર-લોક બહુ જોવા મલે, ખીજવે બાળક, પૂઠે પળે.
જાદવ સ્ત્રી તાળી દૈ હસે; 'ધન્ય ગામ જ્યાં આ નર વસે;
કીઢાં હશે વ્રત-તપ અપાર, તે સ્ત્રી પામી એ ભરથાર.'
કો કહે 'ઈંદુ', કો કહે 'કામ', 'એને રૂપે હાર્યા કેશવ-સામ;
પતિવ્રતાનાં મોહશે મંન', એમ સ્ત્રીઓ બોલે વચંન.
કો કહે 'હાઉ આવ્યો વિકરાળ, દેખાડો રોતાં રહેશે બાળ.'
અનેક ચેષ્ટા પૂઠે થાય, સાંભળી સુદામો હસતા જાય.
પૂઠે બાળક કાંકરા નાખે, ઋષિજી 'રામકૃષ્ણ' વાણી ભાખે;
પાડે તાલી, વજાડે ગાલ, બહુ મલિયા ઉછંકલ બાલ.
કો વૃદ્ધ જાદવે દીઠા રુખિ, સાધુની ચેષ્ટા તેણે ઓળખી:
'કહો, કૃપાનાથ! ક્યાંથી આવિયા? આ પુરમાં કેમ કીધી મયા?'
પ્રતિવચન બોલ્યા ઋષિજંન; 'મુને હરિદર્શનનું મંન.'
તે જાદવે કીધો ઉપકાર, દેખાડી દીધું રાજદ્વાર.
હરિમંદિર આવ્યા ઋષિરાય, રહ્યા ઊભા, નવ ચાલે પાય;
છે દ્વારપાલ દિક્પાલ સમાન, ધામ જ્યોત શું દ્વાદશ ભાણ!
શોભે હાટ, ચહુટાં ને ચોક, રાજે છજાં, ઝરૂખા, ગોખ;
જાળી, અટાળી, મેડી, માળ, જડિત્ર કઠેરા ઝાકઝમાળ.
