સુધન્વા આખ્યાન. ધેડા ઘાયલ પાખર પડી, કવચ કપાયાં ને તૂટી કડી મનુષમાત્રનાં થયાં રાતાં નેત્ર, શૂરવીર ઝુÀ રણક્ષેત્ર. ૨૭ કાનાં મુસ્તક અધૂ ઊડી ગયાં, શરીર રક્ત સરીખાં થયાં; ખાંડાં સહિત પડયા છે હાથ, પ્રાણુવિના સુતા નર સાથે. ૨૮ પડયા મુગઢ વેરામાં રતન, ભાત પુત્રનાં કરે જતન; કુંડલ સહિત પડયા છે કહ્યું, મુખ નિરખતાં પકજ વર્યું. ૨૯ રણભાની ગાજે ઉત્પાત, શર આયુધના વરસે વરસાદ; હાડા શબ્દ કુલાવેલ થાય, કે। મારૂ રાગ અલાપીને ગાય. ભાગ્યા રથ પડયા બળવત, નાસે કુંજર છેદાયા દાંત; પાખર સહિત અબાડી પડી, ધ્વજા આવીને પાછળ અડી. ૩૧ સાત સહસ્ત્ર પડ્યા તહાં શૂર, વહી શાણિત સરિતા પૂર; શકર સિચાણા કાગ અપાર, ગીધ પક્ષીને ચાલ્યેા હાર. ૩૨ કૃત્યા યેાગણી તે જાંબુકાળ, નિશાચરી ને બેજનરસાળ; રોણિતની સરિતા માટી વહી, રૂષિરે પૃથ્વી પૂરણ થઈ. જે રાજકુંવર રાણી જાયા, તે તે રૂષિર માંડુ તણુાયા; એ યુદ્ધ સક્ષેપે કહ્યું, હવૅ વીર યુદ્ધ તે કેવું થયું. ૩૪ હુસઘ્ન નીલધ્વજ રાય, તે આપડ્યા છે. રણુની માંય; અનુસાલવ સામે સુરથ,થે રથ આવ્યા લક્ષ્મથ, ૩૧ ગયા સુબલ સામા પ્રદ્યમન,આવ્યા અનિરૂધ સામે સુદરશન; સુવેગ સમક છે આવી અષા, સુધા મેધવર્ણ ગરગડ્યા. ૩૬ ત્રણ ત્રણ રથ ઊપર ચડ્યા, જાણે રાક્ષસ તૂટી પડયા; સુધન્વા સામે વૃષકેત, ઊસરે રથ સારથી સમેત. ૩૭ ધનુષ થાય છે ભંડલાકાર, પડે પડછંદા હૃાાકાર; ગુર્જ ગદા ને સાંગ સુસુવે, ગાશુના ગાળા દૂધવે. ૩૮ જીત પાંડવની થઈ છે ધણી, નાઠી સેના હંસધ્વજતણી; 43 33 હય હસ્તી થયા ધમશાણુ, નાસે વીર પાડે ખુબાજુ. ફૅટ સબળાં વાંસે વાગે ખાણ, તે તાણી કાઢતાં જાય પ્રાણ; જ્યારે હું સવજય જાજરી, તે શર ના સાંધે પાછો ફ્રી સુબળ સમકુળ સુદર્શન, વાહન વાણા નાઠા તન; અર્જુનનાં વાગ્યાં નીશાન, રિપુ દલમાં પડયું' ભગાણું, ૪૧ ૪૦
