૧૭૦ પ્રેમાનંદ ભટ્ટ પહેલુ માઁગળ વરતાયરે, તે મગળે હસ્તી દાન અપાયરે ત્યાં તે ખીજી મંગળ વરતાયરે, તેમાં અશ્વનાં દાન અપાયરે ત્યાં તે ત્રીજી ભગળ વરતાય, આપી સહસ્ત્ર સવચ્છી ગાયરે; ત્યાં તે ચેથુ' મંગળ વરતાયરે, આપ્યાં ભેમિનાં દાન ધાંયરે, એ રીતે વરહ્યાં મંગળ ચારરે, ધોળ મગળ ગાય કરવ નારરે; વર કન્યા આરાગ્યાં કસારરે, કાંકણુદારે પડયે કન્યાને ભારરે. હર્મ્યાં સહુકા નરને નાર, લક્ષ્મણા ભાગ્યશાળી નિર્ધારરે; સખિયા સાભાગ્ય વધારે ચારરે, અખંડ સાભાગ્ય કહે સા નારરે. પરણી ઉઠેરે, દુર્યોધનને હર્ષ ન માયરે, માતી હીરે વર કન્યા સર્વ સાજન ઉભું પૂઠે; વધાવ્યાં વર કન્યાય. ભાટ ચારણને ભવયા, નાટક ચેટક ટેટક અજયારે; ગુણી ગંધર્વ ગીત ગાયરે, સાને સતેખે દુધન રાયરે દાન આપી કરે છે પસાયરે, વર કન્યાને તા કરે વિદાયરે; શીખામણુ કે કન્યાની માયરે, ત્યાં તે જયજયકાર થાયરે. બંદીજન મેલે અતિ સારરે, ઉત્તમ માન પામ્યાં નર નારરે. વલણ, નર નારી માન પામ્યાં, બળદેવને લાગ્યાં પાયરે; ભીષ્મ દ્રણ અશ્વત્થામા કહે, આતા કામ સારૂ થાયરે, કડવું ૧૭ મુ–રાગ કેદારો, શુકદેવ કહે પરીક્ષતને, સુણ્ય d' રાજનરે; વિદાય કરે છે શેપને, જોડે જાંબુવતીને તનરે. સાજન સહુ ટાળે મળિયુ', રાજા સહિત સહુ જનરે; હસ્તિનાપુરમાં સર્વ આવ્યુ, હરખ્યા Àણુ વિદુર મનરે હા ખુશીને કન્યા વળાવી, ઘણું લાગ્યાં પાયરે; દુ:ધન લાગ્યા પાયરે. નમી નમી બળદેવને, ચૂકયે ક્ષમા કરો, તમા મુજને મળતા રહેજો, હું જાણું હું ભૂલ્યા તમારા શિષ્ય ; જગદીશરે. બળદેવ કહે સુણ ધન, ધરમ રીતે ચાસરે; મહકાર હેઠા મેથ્યુ ઉતરી, રાખજે હરિદાસ થ્રુ વ્હાલરે,