૧૯૧ પ્રેમાનંદ ભટ્ટ સભામાંથી કન્યા લીધી, દેખતાં સહુ રાજન પછે હૈં આવિયા, જેનાં પર્વત જેવડાં તનરે. સહુને મારીને પ્રાજે કીધા, ચાધ સહુકાને વરીઝરે; જામુવતી માત મારી, શ્રી કૃષ્ણે કરે’ ખીજરે. એવું સાંભળી આનંદ પામ્યા, સર્વ કાઈ સાથરે; પ્રીત કરી પટરાણી મંદિર, આવિયા જદુનાથરે. ન રાખ મનરે; તન. જગનરે; જનરે. કરતા ઇશ્ર્વર આપણે, બીક કામ કરે મન ભાવતાં, તમે અમારા એ કથા પૂરણુ થઇ, સાંભળ્યે લક્ષ્મા સહુ જાદવ હરખિયા, વળી હરિ હરિના શ્રી ભાગવત રસ અમૃત છે, અઢાર પુરાણુને સાર; ચિત્ત ધરીને સાંભળા, દશમસ્તુ પે છે, પરીક્ષિત પ્રત્યે ઉચ્ચરે, કથા સહુકો નર ને નારરે. તેવું અધ્યાયની માંય; શુકદેવ જોગી ત્યાંરે એ રસ શુકદેવે પીધા, વળી પરીક્ષિત રાય, અમર કીધી સર્વ પિતૃ સાત દિવસ કથા ઉદ્ઘારિયા, કારે. થઇ, હસ્તિનાપુર જ્યાંયરે; પ્રાકૃત કથા કરી પ્રેમાનદે, એક દિવસ માંયરે મન ઈચ્છા પૂર્ણ ગાવિંદ કરે, સાચે। સરજનહારારે; અજ્ઞાની મૂઢ અજાણું છું, એવું કરજોડી વીનવું, દોષ કાઇ જોશે. નહીં, જ્યમ હમ પાર ઉતારે. કવિ સામે કરૂં પ્રામરે; કરતા હરતા સ્વામરે. મિત્ર રીઝાવા કારણે, વળી વાવ મેદિક સાર; આખ્યાન લખી ઉદાસ થયા, તન તંત્ર થયું નહિ મારે. અઢી ઘડીમાં વાંચે એટલુ', એક દિવસમાં કરવુ'રે; આવે મમત કરતાં રખે, એથી ડુ મન ધાર્યું' ગ્રંથનાશ કરવા, ત્યારે મિત્રે રસ અલંકાર કઈ ન જાણે, તેણે ગ્રંથ ઉત્તમ ધારે ભરવુ રે. વારે; સન મનાવા તેહવુ, હાથ લજામણ ફરગરી કવિયેતે કહું છું, ષ રખે કઇ રાખ્યા; ભાષા
