૧૯૮ પ્રેમાનંદ ભટ્ટ. પ્રસન્ સમયા ફાળ, સ્ત્રીને ઉદરમાં દશ માસ વહ્યા, મે મુખ ઉપર આવતા કેશ કે આંખડલી સાથે મઢી સહન નખ, કે હૈડેહી'ચતારે. કુંડળનાં પ્રતિબિંબ કે ગારા ગાલમાંરે; પગે ચાલતા, આ પડશાળમાંરે. જળમાં ભરતા મુ, ચંદ્ર રૃખી ચળકતારે; ઘરમાં દેખી વઢતાં એ મઝાર, કાટે આવી વળગતે રે. નવ ગાવિંદ માલે ગુગળુ, મુખ ભર્યું તે સુખ સંભારી આજ, અમે ઘુધરીયાળી ગાળી, લાકે ઠમકે હમકે ચાલતા, હું તવ રાતાં ખુંચતી ધુધરી, માતીરે; ખેતીરે, પગની પાનીયે; તમો કા છે. શ્રી બ્રહ્માદિક, અમે નવ માનીયેરે. ત્રણ ત્રિભુવનના નાથ, ચારે યમ ગાવડી; પ્રેમાનંદ પ્રભુ શ્રીકૃષ્ણની, હું છું માવડીરે. નાકે પુ`` કાલા; વીલારે. મીચતારે; માટીયે; ફાટીયેરે. યદ્ર ૧૧ સુ-રાગ રામગ્રી. વાતલડી કરતાં રાતલડી વહિ ગરૅ,હરિગુણ ગાતાં ન આવે પાર; ચરિત્ર ભજુતીરે વિરહેરે વ્યાકુળારે, ઘેર ઘેરથી ઊઠી નાર. વાતલડી, પ્રેમ વચનરે મહિયારી તારે, સાંભળી ઉદ્ભવ ધરતા કાન; ધાબળીયાળીરે દુએ સહુ ધેનનેરે, લાગ્યુ' ધરણીધરશું ધ્યાન, વાતલડી. તાતી વàાણાંરે ગુણ વખાણુતીરે, ખળકે કંકણુ ચુડી હાથ; ચરિત્ર ભણુ’તીરેવિરહની વ્યાકુળીરે,જાણે ગોપી પુજે ઉમાનાથ, વાતલડી. હમક કાંબીરે ઝાંઝર ઝમકતાં?, ધમકે ધુધરા અણુવટ એલ; વહાણું વગેરે ગાપીકા તીસરીરે, કે ભરવા જમુના પાણી હેલ. વાતલડી, રથ એક દીઠોરેન'દજીતે આંગણેરે, પડી પાછી ઉંટડીયામાં ફાળ; કરી એ શાનેરે પાપી આવીયેર, અક્રૂર અમારા છેકાળ, વાતલડી. પ્રાણુ અમારારે પ્રથમ લઇ ગયોરે, ફ્રી શુ લેવા આવ્યા દેહ; સળી સળીનેરે એને મારિયેરે, કાંઇ નથીરે એકલા એ, થાતલડી,