ચિત્તાવચાર સંવાદ. ભમ સ્વભાવ છે પાણીતા, સંગ સરખા રંગ લાગે ઘણા; જેવે આશય પૂછે પિતા, તે આગળ પાડી કરૂં છતા. મિ ઉડા આશય છે મુજતા, લાગિ સકે જો લક્ષ આપણા; આગળ મે" ઉપનિષદ કાં, ઉપનાં તત્ત્વ પાછાં ઉર ધર્યાં. ઉપનાકેશ કનિશેષ, પણ અમથેાજ રહ્યા અવિશેષ; વિહુતા કહું ઉપનું જે ટળ્યુ, અવિશેષ વણમેથ્યુ પૂછ્યુ ચિવ મારૂ કર્યું નહિ કાંઇ થાય, વસ્તુ કરે કેમ નહિ કહેવાય; વિએતા છે. ચિત તારા દોષ, જીવપણાની ચાલી હાંસ. ૧૧ ચિ૦ એ રીતે જીવ સેના રહ્યા, પત ટળ્યાથી પેાતે થયો; વિ૦ મેટી મોટી વાતે! વદે, પણ તષિ થયું નથિ હૃદે. ૧૨ ચિત્ર કે તારે ત્યાં થાવું કર્યું, એકપણું જ્યારે ઉલસ્પુ'; વિ૦ તાત સુણા કાણુ ઈચ્છે થવુ, આપથિ કાણુ બીજી' છે નવું. ૧૩ ચિવ એતે મેં કીધુ" છે અઢાઢ, તેથ્રુ મારી ઊઠી વાટ; વિ એવી રીતે કીધુ હશે, તે તે ભેગની પ્રાપતિ થશે. ૧૪ ચિ૦ મારે ભાગતણી નહિ આશ, ભારે જાણપણુ અવિનાશ; વિ અવિનાશી પ્રચાનું નામ, મધ્ય અહંતાનુ નથિ કામ. ૧૫ ચ૦ અવિનાશી શું ઈશ્વર તેાય, કેમ વિનાશી ઈશ્વર હેાય; વિ સમઝીલે એ છે. અંધેર, જે સમજ્યામાં પડયે ફેર. ચિહેન તારાશા છે લક્ષ, હારદ કહિત થા પ્રત્યક્ષ; વિહું છું તારૂ સ્વરૂપ વિચાર, આપ વિચાથે એશિશ ડાર. ૧૩ ચિ આપ વિચાર્યું પેાતાતણું, તારે ગ્લાની પામ્યું ઘણું; વિહવે ક્રમ મેલા નથી, રૂડી યેરે જોને ભથી. ૧૯ ચિહુતા છો ખેલ્લા લગિ ખરો, તે આગળ લક્ષ ન માહેશે; વિત તારાથી નહિ લાભે રૂપ, તાં કેમ થાવા હીંડે ચિ૦ આધેશ ઊકેલ ન કસ્યા, તે શાસ્ત્ર ગુરૂ સ્થાને અભ્યસે; વિ એ તેા છે. સરવે પરમાણુ, અંપાની મિ એ રીતે'શું આણું ભૂષ. ટાળવિ તાંણુ. ૨૦ અંત, પુષ્ટિ નહીં તે સ્પેા ધનવત; વિતારી પુજી જીવ ન હોય, જેણે સળ પ્રવૃત્તિ સેાય. ૨૧ મિ પ્રવૃત્તિ તે। દીસે સુજવડે, બીજી તાં શોધ્યું નવ્ય જૐ; ૧૦ એ પેરે જો તે નીપજે, તેા તું બીજું સ્થાને ભજે. ૨૨ ૧૮૭ ' r ૧૦ ૧૯
