અખો ભગત. અર્ક ભલા તેજે અલપાય, ઇશ્વરતા તાં શ્રીટી જાય; અધારે ઇશ્વરતા દીપ, જારે ઊગ્યા શશી સમાપ. પું તાં ઈશ્વર હૈ શાબ્વે) ચંદ્ર, જીવપણુ પામ્યા દિપ દ્ર; જ્યાં ઈશ્વર છે અ‰ તપ્યા, તારે સુધાકર જીવમાં ખપ્યા. ૫ તે રવિ જ્યારે રાહે ગળ્યા, ૧ થયે તે ઇશ્વર ટળ્યા; જીવપણું તે ઈશ્વરપણુ, સમઝી લેતાં સારૂ વણું ૧૫ કહે વિચાર ચિત સુણજો તાત, વેશ્વર સમઝાની વાત; સ્થળકેરાં તે બહુ છે નામ, એક પરમ ચૈતનનું ધામ, પર્સ્ સમજ્યે નહિ ઉપજે અહંકાર, વણુ સમજ્યે માયા અધાર; ચિવ શ્ણુ ચુત મારા એક વિચાર, ખદ્ શાસ્ત્રના બહુ નિરધાર. ૫૭ વાદ ક જેવા જ્યાં હું', તાં તે થૈ પાષે તુ; લક્ષ; જ્યારે મેં તૈયાયક વધુ, તારે તારૂ તેવુ ર૬. ૫૮ જ્યારે મે વશેષિક કહ્યું, તારે તે તેનું નિર્વણું; જ્યારે સાંખ્યના કહ્યા વિવેક, તાં તે પૂરા પાડ્યા છેક. પટ મીમાંસના કર્યા વિચાર, તે પૂરા પાડયા નિરધાર; પાતંજાની જોઈ પેર, તે તે પૂ પાડયુ ધેર. ૬૦ વેદાંતના મે લીધે પક્ષ, ત્યારે તારા તે પુરાણુ અઢાર ને ઇતિહાસ, ગીતા તે આગમ ઉપાસ. ધનુર્વેદ તે ગાંધર્વ વેદ, વૈધ વિઘા જ્યોતિષના ભેદ; એથી ખીજાં શાસ્ત્ર અનેક, જોતાં ગણતાં નાવે છૅક. ૧૨ સર્વેના પરિવર્તક તુ, તું પરફે ને માનું છું; વિ૦ સાંભળ વાત તાત ચિત રાય, મા’ એ લક્ષણુ છે પ્રાય. જ્યારે તું જે ઉપર થયો, ત્યારે તે પર હું આવિષે; ન્યાય શાસ્ત્ર સાર્ ૧૮૦ છે. ૬૪ શાસ્ત્ર માટુ તૈયાયક ઘણું, થયુ ની એ મુજ તુજ તણુ. ' પરાવ્યાં તવજ ચાર, તે ઊપર સધળે વિસ્તાર; જગત રૂપ થૈ તુ પરવર, નહિં તે અનૂતણે ભાગ થૈ વિળ પાછુ થાએ મંડાણુ, પ્રેરક માત્ર તે વિર જાણુ. ૬૬ સ્થળ સૂમ કારણ એનું, કારણ તત્વ વીસમે, અરૂપ આપ સાચન કરે. ૬૫ ચૈતે સરખા સમે; ગણા દેહનુ';
