અખા ભગત. આવરે; બંધાય. ૨૯૧ તે ચૈતન્ય નરાળુ ચિત્ત, કામક્રોષ ફળ ભૂતનુ વિત; તેને વળગ્યા વધે અનત, શેષ નાગ વૈકુંઠ પર્યંત. ૨૯૦ શુચિ અશુચિ વાને વરે, ઇંદ્ર વિષે સરખા અસભાવના ઉપજે સાંય, વિપ્રીત ભાવના શુ એ મારું મૂળ લક્ષણ કર્યુ, જ્યારે જ્ઞાનમાં ઉપચ્છ તે ઘટતા મુજ કહે ઉકેલ, ત્યાં ચિત્તા હોય વિ૦ તાત ઉપજમાંહી છે યુક્તિ, સાંભળ તે તે કહુ વિવિક્ત; સ્વાંતખુદ અહિંને મુખ પડે, તેનુ હળાહળ થૈને ચડે. ૨૯૩ છીપ માંહિ મુક્તા કૂળ થાય, તેણે ભાસ સફળ સરાય; ચિં ગયું; એવા ખેલ, ૨૯૨ માટે જ્ઞાનને તુ એમ જાણુ, ચુત કહુ તે ઉરમાં આણુ. ૨૯૪ એમ સમઝ તુ ચિત રાજાન, તારે તે મુખ્ય બે પરધાન; ડાછા મેાહ જમણા વિવેક, મેઉનાં લક્ષણ ઝુજવાં છે. ૧૮૫ પ્રવૃત્તિ નિવૃતિ સ્ત્રી તુજ તણી, એક એકને સંપત ધણી; કામ ક્રોધને મચ્છર માય, દુખ્યા મમતા એ છે ધણુ કહુ સક્ષેપ, એ સઘળા પ્રવ્રુત્તિ આક્ષેપ, અસૂયા પ્રાય. ૨૬ વિવેક વિચાર સયમને શાંત, સહાય સત્ય સાપ અચિંત્ય. ૨૯૭ દયા ધર્મ એ સઘળા જેહ, વર્ણ શું તુજ આગળ તે; એ આદી છે બહૂ નિવૃત્તિ, કુટુ'ખ કેટલું કહું પ્રવૃત્તિ. ૧૯ વામાંગે તે આવે જ્ઞાન, તેહ સ્થળે છે મેાહ પ્રધાન; નિવૃત્તિમાં જાતાં આખરે. ૨૯૯ જ્ઞાન ભાગવે પ્રવૃત્તિવડે, ગમાં લૈ જાય. ૩૦૦ ઉપજે જ્ઞાન જ દક્ષિા અગ, ત્યાં મંત્રી સેજે વિવેક શુગ; વિવેકતણી નિવૃત્તિ છે માય, તે તેના વિવેકવડે જે છે નિજભેગ, તે ચિપ્રિય સુત કેંને એજ વિચાર, વિ હવે કહુ એનુ દૃષ્ટાંત, શાભે અદ્ભુત અમેશ્વ; પ્રાપ્તિમાં કાંઇ સારાસાર, ૩૦૧ ભૂચર ખેંચર હેયે જત; ભૂચરને જો આવે પંખ, પણ ઊડી ન શકે નિઃશંક ૩૦૨ એચર વિગગન ગતિ કર, ભૂચર તેવેા હૈ સચર; ચિવ પુત્ર ગગન ગતિ જ્યારે થૈ, ભૂ ઉપાધ્યભૂ ઊપર ૨, ૩૦૩ તે ભાગવણીમાં છે ભેદ, એ સંશયને કર ઉદ્દેદ; વિભૂ ઊપરના જે અધ્યાસ,ચૈ નૈ સકે નિરાળા હાસ. ૩૦૪
