ચિત્તવિચાર સંવાદ ૨૧૩ સ્વાદે લાગ્યા દહી ખાંડ ખાય, તેમ તેમ ગ્રંથલ ઘણેરૂ થાય, ક તે પછી નિર્મળ કરવા કાય, તીખાં ખારાં એસડ ખાય; શાંતિમાં આવ્યે થાય આરોગ્ય, રસમાં પડે તે થાયે રાગ. ૩૯૫ જેમ કાય બાળક આડે ચડે, સ્વાસ લઇને પૃથ્વી પડે; તેને આળેલુખે લગાડે ભાત, ત્યારે કર્યુ હતું ઘટવા ઉન્મા, તું તે નહિ નાચ્ય ખુંધાનું કામ, અંતરમાં કરતા રે ઉતપાત, ૩૯૬ કરવા લાગ્યા વાદ; માળખવેારાભ, ૩૮૭ એ એસડનુ અજીરણ થાય, વ્યસને લાગ્યા ક્યાંયે જાય; ચિ૦ સુત જેવારે કરવી ભ્રય, પાછી આણવી આતમ નૃત્ય. ૩૯૮ આંઈ ભક્તિ તે કેવી ઘટે, આ તે લખાણી ગુણને પટે; જેણે પામીચે સ્વામી સઘ, એવુ અમુલ્ય વિચારી વધ. ૩૯૯ વિહુ કહુ તે દૃષ્ટાંતે જાણુ, અણુલિંગી ભક્તિની ખાણુ; મેíદ્ધ થાનાર ટ્રાય ઘણું', ત્યારે દેખાડે હુ તેજ પણ, ૪૦૦ તપે ઘણું તેણે પિંડ બ્રહ્માંડ, તેણે કળી આવે સઘળે માંડ; હુ તેજે જળ પરગટ થાય, હરી હરી પૃથ્વી થઇ જાય. ૪૧ એણે દૃષ્ટાંતે જે છે ભક્તિ, આતુરતા ઉપ૨ે અભિતિ; હુ તાપે જેમ પ્રગટે તેય, અંતરથી ત્રે વૈરાગ અતરે અપાર, બાર ન જાણે જેમ ગજ કાઠાનીપર થાય, આંતર થાક દ્રવ્ય દર પરગઢ હાય. ૪૦૨ કાય લગાર; ભૂળિ જાય. ૪૦૩ તેમ દેહાભિમાન અ`તર્થી ગળે, રસરૂપ થૈ સ્વામીમાં ભળે; સદા સમવાનો તે ઘટ રામ, અમૃતચૈ રયું રૂપ નામ, ૪૦૪ અશુલિ’ગી શુ? તેને મળ્યા, ગુફુ દ્યો ને શિષ્ય તે ટળ્યા; લાફિક ભક્તિ તહાં નવ હાય, આપે આપની નીપજ જોય. ૪૦૫ ફરવી કહીતી જે મે ભક્તિ, તેની એમ જાણી લે યુક્તિ; ગુરૂ સેવા તે આતમ અલખ, બ્રહ્મ બ્રહ્મ ત્યાં રે છે પક્ષ, ૪૦૬ જો નીપજે તે એમ નીપજે, બાકી સૈા મન ગમતુ ભજે; દેહાભિમાન એ મેટા રાગ, જેણે સમઝવા છે ભરભ ચિત્ત એહ, દેહાભિમાન રહ્યું છે અહીં, ત્યારે ચાં તા છે ટાળ્યાનું કામ, અ એ આતમ જોગ. ૪૭ હળવે! છે વાસના લિંગ દેહ; કુશળ રહ્યું નૈ કહીં, ૪૮ ટળે રહે આતમ રામ;
