ગુરુશિષ્ય સંવાદ પરમાત્માની પેર્ કાણુ કહે, જે પરચ અંગેચર રહે શ કરતે જે કેહેવાય, તે આકાશતણે મહિમાય. ૧૨ આકાશ તે મહત્તવથી થયું, તથિ ચૈતન આગળ રયુ'; મહત્તવ શૂન્યથી હાય, પ્રકૃતી શૂન્ય’ કલ્પિત સાય. ૧૩ કલ્પના ભાત્ર કલ્પ્ય સંસાર, તે શું જાણે વસ્તુ નિરધાર; શબ્દ વિના તે જાણી રહે, ઉત્પત્તિ સ્થિતિ લે કાણુ કહે. ૧૪ શાણા જેવું છે હું છેક, વાણી ઉચ્ચાર વિના નહિં એક; શુણે કાણુ ને કોને કહે, આપ વિના આપ સમઝી રહે. ૧૫ પદમાં હિં જન જે જેમ કરે, વાંછિત ભોગ જોગ આચરે; ૬ પ્રીયાના એહુજ મ, નથી ઉપાધિ ધાધર્મ. ૧૯ જે ઇશ્વર પદ ભેદિ વટયેા, કાળ માયાયેં તે મેં નટચે; અલિ'ગી નવ દીસે આપ, ત્યાં કેમ લાગે પુકે પાપ પૂર્વછાયા. ૨૨૭ શિષ્ય-અન્ય શાસ્ત્ર શુશુતાં પ્રભૂ, મહા ધુ'ચાણું સ્ન; અહં મળે જે અઠ્ઠું રહે, તે મહાભાવ મહાજન. ૧૮ કૃપા કરત’ તે કહા, જેણે અહંભાવ સંધ જાય; મહા સાથ મન માંહિ પ્રગટે, તનમન શીતળ થાય. Re શ્લોક, ચશ્યના ધૃતોમાવાહિયચનાજવ્યત સ્વાપિસમાંા અાંતનનનધ્યતે ।।૪। સાહ. ગુડ્ડ-સાંભળ શિષ્ય કહું હું સાંખ્ય, સન્મુખ થૈ સમઝીને રાખ્ય; ગીતામાંહિ કહ્યું શ્રી કૃષ્ણ, જે જે અર્જુને પૂછ્યાં પ્રધ્યુ. ૨૦ કૃષ્ણુ અર્જુનને કે શુણુ વીર, તે ગુરુ શિષ્યને કે શુષ્ટુ ધીર; જેતે અહંતા નથી લગાર, તેને નવક્ષેપે સૌંસાર. ૨૧ જગત નિઃ'તા હોય જો જંન, તેય પરાભવ નહિ તે તન; કાકા અકતા તેહ, અહંભાવ નહિ ફૈ, ૨ જેને કહે અચ્યુત અર્જુન શૃણ વીર, તવદર્શતે નથી શરીર; ગુરુ કહે છે શુ શિષ્યતાત, હરિયે અન્જીનને કહિ વાત, ૨૩
