૨૩૦ અખા ભગત. ૪૯ પર વાચારબ સાચુ થયુ, જ્યાં આપે।પુ વિસરી ગયું; જ્યારે આપ સભાળ્યું નરે, જ્યારે મુક્તિ પામ્યા વણુ મરે. ટ્રાય આકાશમાં અંધકાર, ત્યારે ભાંગે ચક્ષુ વ્યાપાર, તે અન્ય પ્રપંચ કેમ દેખે મય, જે પોતાના નખે પડય. ૧૦ મનેમય સઘળુ મડાણુ, મનોમય પડિતની વાણુ; તનામય આ ચાદે લાક, ને રચિત તે સર્વે ફાક. ૫૧ મનવડે પંડિત ખાંધે ગ્રંથ, સનવડે જ દર્શન ને પંથ; સનવડે જોગી સાથે જોગ, મનવડે ભેગી મારે ભાગ મનથિ ઈશ્વર મન શિક જીવ, મન જેમ ધાટ ઘડે ચીવ; મન મનમાં જ્યારે ગયું સમી, તારે તનૂપી પ્રકૃતિ આથમી ૫૩ મઘાનિ જે મધુ પી છકે, અણુછતા પ્રપચ દેખે કે; માદક ઉતા પાછો વળા, તારે મરૂપી પ્રકૃતિ ટળી, ૫૪ તેમ અન તે માયા મન, વન્તુિ જવાલા વાલા તે અગ્નિ; •અગ્નિમાંહિ અગ્નિ ગયા શમી, શિખા તેજ માયા આથી ૫૫ તે માટે સત્યે સર્વથા, મન મેળે પામે નહિ અથા; એમ જાણી જે પ્રીટી જાય, કાણુ બીજો જે પુ’ ધાય. ૫૬ તારે શિષ્ય પૂર્વપક્ષ કરે, સ્વામી મન અવતર્યુ અવતરે; ' ગુજ્જુ કહે જો પર પરા તન, તારે અગ્રજ થાશે મત. તે ઉપર કરૂ' તુજને સામ્ય, દત્ત ખાયા છે તે રદે રાખ્ય; મહાનુભવના અનુભવ જેહ, સમજી લેતાં ઢળે સંદે, ૧૮ શ્લેક. ॥ મના હૈ ગગનવાર મનોજે સર્વતોમુક્યું ॥ । મનોવૈપમાભાાં મનોવૈમા કા । મનવ મનુષ્યના વાળ વધ મોક્ષયોઃ !! ના ચેનવાગતા યેશા તે નવા અંગિતા સુતા શ 5. ૫૭ મનવમક્ષ ધ મનવ, મનવર્ડ માનવ નામજ પડે; જેવી જાય તેવી જોષિતા, આલિગનમાં પતિને પિતા. ૧૯ જાણે અર્થ સુભાષિત એવ, હવે કહુ દત્ત ખેાયા તેમ; ગગનાકાર થાય ને જત, તે સર્વમાં મુખ્ય માનવું મન
