પૃષ્ઠ:Bruhad Kavyadohan Granth 3.pdf/૨૬૫

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૨૩૮
અખો ભગત..

૨૩૮ અખા ભગત. હલકે મૂળ હતુ જે લેહ, કુદનતા દેખાણા મહ; કળ લોહ જે ભયાનક હતું, તે સર્વાંગે થયું શાભતુ, ૬૬ જેમ પારસ તેમ ઝાંતા જન, મુળગાં તે મુકાવે ચેન, જીવ ટાળિને સ્વૈશિવ કરે, તજ્જ્ઞ પુરુષ એ મહાતમ ધરે; ૬૭ જે કરે આપ સરીખા તાત; એ બ્રહ્મવેત્તાની મેટી વાત; તે માટે કરવે સત સગ. તે સમજે વસ્તુ પ્રસગ ' પૂર્વછાયા. શિષ્ય-તજ્ઞ પુરુષ તે કહા કિયાં, અને તજ્જ્ઞ તણી કાંઈ જાત; સ્પે એધાણે આળખું, તેની કા ચિન્હની બાત. ગુઢ્ઢ-તવદરશી મહા પુરુષની, નાત ય તાય વર્ણ; પરપચ પક્ષે પેખતાં, મુદ્રિ r[ પામે ધ્રુછું. સાર્ડ

જોશે એંધાણુ જો દેહ તાં, તે તું ભટકશ જ ઘર ઘાં; દેહ ધારીને’ ચિન્હન્જ ધર્ટ, મૂકી બ્રહ્માંડતજ્ત આધા વટે. ૧૧ પરપંચને યાજતાં પુત્ર, નૈ પામે નાતાનુ' સૂત્ર; સશય ઉપજે તા વિષે દાખ્ય, એ ઊપર કહુ તુજને સાખ્ય 93 શિષ્ય જોને શુક જંગી હવા; તત્વદર્શ મહા મેક્ષ પાંકવા; કૃષ્ણ ભગિમાં વ્હેલા ખરા, તત્વો તે થ્યા ઉકા રામ જનક તે કા રાજ, તવદર્શનાં કીધાં કાજ; ક્રમકાંડમાં મુખ્ય વસિષ્ઠ, તત્વર્રિમાંહી તે શિષ્ર. ૭૪ ગુઠ્ઠુ કહે શિષ્ય સાંભળ તાત, પાંચેની જો વિચારી વાત; લક્ષ એકને વિચરણ અલગ, થાય ધિમત તે ગૃહે સળંગ તજ્ઞ નામ તે માટે વાર, જેને લક્ષમાં નથી ‘શરીર; સ્વપ્રમાત્ર જ્યાં નથી પ્રપંચ, ત્યાં તેને કેમ લાગે અચ 94 તેહ તણું તુજ કહુ દૃષ્ટાંત, જે તુ મન આણે એકાંત; ગાર શ્યામ માંડુ વણુંt પુરુષ, તેની છાયા નાય દેહદંશ, 1919 વસ્ત્ર અલંકૃત છે બહુ રંગ, પણ છાયાનું એકજ અગ; છયા તેમ જ્ઞાનીને લગ્ન, લક્ષાકર નસકે કેાઇ દક્ષ. છટ્ પ