ગુરુશિષ્ય સંવાદ. સાક પાંચ ભૂત દીસે ચિદ્ર૧, ત્રભુવન ભાસે ક્રૂ ૫; મહા જ્ઞાન હવુ મુજને આજ, તેણે ચિહ્ન દી' મહારાજ. ૧૯ ઊંચાં જાને કર્યાં હું રહુ, શેતે' ત્યાગુ'ને શું ગૃહૂ'; આત્મા ભર ભરિપુરી રહ્યા, કલ્પાંતે એકાÖવ થયે।. ૨૦ ખુ વિના દીશૅનહિ અન્ય, આત્મવિણ ભાસે નહિ મન; એમ વશિષ્ટતે એલ્યા રઘુનાથ, શિષ્ય કહે સાંભળે ગુરૂના ૨૧ પૂર્વછાયા. શિષ્ય-વામી જે દિશતુ જેમ હતું, તેમાં ડ્ડિા ફેર; જેમ ભવ પ્રગટે અભત, તેમ ક્રે અનુભવની લેર ૨૩ ગૃહનિ ગ્રંથલતા ઊપજે, જેમ માદક ભક્ષણે ભૂ; સ્યા સરખુ મહારાજ છે, શું ! આવ્યું. પૂ. ૨૩ સેરડ ૨૪૩ ગુરુતાયે શિષ્ય ગ્રંથલતા પુત્ર, જાણીલે એ આતમ સૂત્ર; જીવબુદ્દિન થયો (વનાશ, આમતાનો થયા પ્રકાશ અણહવે એ જેમ અવતાર, તેની પ્રકૃતિ રહે તે ઠાર; જ્યારે પ્રગટયુ' અનુભવ અંગ, તારે કરિયા સઘળા ૨ગ ૨૫ શરદઋતુને હુવા પ્રકાશ, ત્યારે નિર્મળ જળ આકાશ; દૃષ્ટિતત્વ પ્રકયું જ્યાં જ્ઞાન, તારે' ટળ્યુ પ્રકૃતિનું માન. ર્ પૂર્વછાયા, શિષ્ય-દષ્ઠિતત્વ સ્વામી કહે, તિવ શું નામ; દૃષ્ટિ તત્વ પ્રગટયે હાય શું, જેમ બુદ્દીં એસે કામ, સારહ ગુરુદૃષ્ટિ તત્વ કહું તે જાણુ, તારિ દતિયુ‘ એધાંણુ; જતાં જહાં વિચરણ જેવી વીધ, સર્વે ચિપ દીશે નીધ અગમ અગોચર કેહેછે વેદ, તે પ્રત્યક્ષ દેખે છે વેદ; પડિંત કહે પ્રકૃતિને પાર, તે રૃખે આ દૃષ્ટિ ખાર, ૨૪ º
