વિદ્યાવિલાસનીની વાત્તા. થસે વાસ અટાશ વર્યું, સાને વહાલા રાશણ્ નહિ. કોઈના મનમાં ‘દેશ, નહિ… ચાડી યુગલી લવલેશ. વણુજ વેપારમાં લાભજ જડે, ચાર ચખાર કોઇને નવ નડે; રષ્કૃત દેખી રીઝે રાય, દુઃખ તેમનું નવ રહેવાય. લાડવતા રાજાના લેાક, ખાન પાન મને ગમતા ભાગ; વસે ત્યાં એક વેહેવારીએ, રીખવદત નામ જાણી જાતે શ્રીશાધર વાણીએ તેહ, કુળવતે કહેવાયે એક; રાજદારે કરે કારભાર, માદીવટાને છે અધિકાર. રૂપમાદે અબળા છે ધેર, પુત્ર પાંચને લીલા લેહેર; પ્રથમ પુત્ર કહીએ જેહ, શ્રીદત નામે ગુણવતા એ. જો પુત્ર રતનદત જાણુ, લક્ષ્મી'ત ત્રીજો પ્રમાણુ; પદ્રદત ચૈાથી ગુણુધામ, વિમળદત પાંચમાનું નામ, ચાર પુત્ર તા ચતુરસુન્નણ, ભણ્યા ગણ્યા મહા વિદ્યાન; પાંચમે વિમળદત જેહ, બ્રહ્મ અક્ષર નવ જાણે તેઙ. બાર વર્ષ નિશાળે ગયો, રહ્યો અભણ જાણે અળદિયા; દેખીતે જાણે તે રૂખ, મનમાં ધરતા નવ કાંઇ દુઃખ, ભુડી મતિ મનમાંહે ધરે, કહ્યુ માત તાતનું નવ કરે; એન બનેવી સમજાવે કથી, કાનું કહ્યું માનતે નથી. જે ચટ લે તે કરવુ કામ, માટે મૂરખચઢ પડીયું નામ; ચેરી છાની ધરમાં કરે, પંડયાનુ ધર જને ભરે. રખે મેહતાજી દેતા માર, માર્ટ આવે। કર પ્રકાર; ગુરુજીએ વિચાર કરી, બેસાડયે ભહુવા મન ધરી. જેમ તેમ કરી સમજાવે ચિત્ત, તે આણી ઝાઝી પ્રીત; ભણુ ભાઇ તુ સારી રીતથી, આળસુ થયે કઈ સિદ્ધિ નથી, દાહરા. ભણાવવા માંડયા ભાવથી, કહે એક બે ત્રણ ચાર; પાંચ છ પછી સાત આઠ, નવ દશી અગિયાર એકત અરડા કહે, એને કહે છે ખાઉં; ત્રણને તરા કહે, સેથાને કહે ખાઉ ૨૫૧
