પૃષ્ઠ:Bruhad Kavyadohan Granth 3.pdf/૨૮૫

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૨૫૮
સામળ ભટ્ટ.

૨૫૮ સામળ ભટ્ટ કહેરે ભાઇ તુ કાણુ છે? કહું તારૂ' ઘણી વાર એટા અહીં, હવે જાની રાત સમે રહેવુ નહીં, ખારણે કહે હરાસી લાંઠી, સુણી મૂરખચટ એલી, ઐતા કહે છે સત્ય; મારી પત્ય. માત પિતાય; પણ તમ શણું આવી, રાખે ગુરુ એ ગેવિંદ જાણવા, ગુરુ એ ગુરુ સમું દૈવત નહીં, એ સત્ય વાણુ કેહેવાય. ત્યારે દેવકૃષ્ણે પુછીયુ, કેશુ ગામ નામ ને ઠામ; સ્વજન તમારૂ કોણ છે? અહીં આવ્યા શું કામ ? વળતે મૂરખચટ એમ વદે, સુણો મારે માલ; વારતા મન ધરજો તમે, પછીથી કરો તાલ. સામપુરીમાં હું રહુ, વણિક તણી છું જાત; રીખવદત રૂખમાવતી, મારાં માત તે તાત. પાંચ પુત્ર પરીવારમાં, સાથી નાના જે&; ચતુર ચારે ભણ્યા ગણ્યા, રàા મૂરખ મુજ દેહ. સાતથી સત્તર લગી, ઘણા કા અક્ષર એક ન આવડા, ઘણું થાયા પડયાય- એક સમે પતાજીએ, પ્રી' કરીને પ્રીત; વ્યાપાર કરશેા તમે, કહાની તેની રીત ? ઉપાય; શું નામ ? તારે ધામ, પરભાવન; સપુતનાં મહેચેન. ત્યારે તાત તણે મુખ ઓચર્યા, ખેલ્યા બાવન ખાલ; વશી વારતા ચારતી, તરતજ કીધા તેલ. અધટીત ટુ ખેલીઓ, સાતે વ્યાખ્યા ખાર; કાઢી મૂક મૂજને, કૈાઢા કરી પ્રહાર. ક્રોધ કરી હુ નીસરા, વિસા સજનના સાજ વહુઝારી વાટે મળ્યા, સધુ સધળુ કાજ, ચાપાઈ તે સાથે ગાળ્યા ખટ માસ, હવે આવ્યે તમારી પાસ; દુઃખીએ દુર્બળ જાવુ કહીં, બ્રહ્મ અક્ષર કપ જાણું નહીં,