પૃષ્ઠ:Bruhad Kavyadohan Granth 3.pdf/૩૦૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૨૭૯
વિદ્યાવિલાસિનીની વાર્તા..

વિદ્યાવિલાસિનીની વત્તા. બાંધતા વાંકાં પાપડાં, પેહેરતા લાંબાં ધાત; શૈલાં ભારી મૂત્રનાં, ખારફ ઝીણે પાત, તન ચર્ચ્યુ' રહે ચંદને, પુસ્તક મુખ પુરાણું; વાદવિવાદ કરતા કહ્યું, એકથી અધિકા જાણુ. જાણે તે સ! શાઅને ઉષ્ણુ એકે નવ હોય; એવા પતિ આવીયા, જુગતે ગા જોય. પાંસે તેમાં અધિક જે, ઘાલે એમાં હામ; ઘણું વદે તે ડાઘુરા, કહે હુમા અતિ ઉત્તમ મહીપતિ કહે, શાતે લમા ત્યારે પડિત પવા, જઈ રહ્યા તેણે ઠાર. ચાયાણ. કામ. વાર; વાંચવા માંડે જઇ તે તે, અર્થ એક સરે નહી" કાઇ; કરી કરીને માંડે , ઉતા અહંકારતે પામ્યા કષ્ટ, દાહરા. પંડિત રાળને કહે, સાચુ કહીએ આ ડ્રામ; વધ્યાય નહીં એ અમ ધી, એ જોશીનાં કામ, ત્યારે જુગતી રાયે કરી, તેડયા એંશી સાથ; તેને કહે વાંચે તમે, અવર શું જાણે સૂર્ય ચંદ્રનાં, અગમ નિગમ કરા વારતા, વાત. મંડળ ગય; તારાગ્રહની માટે રાખેા પત્ય. ચાઇ. માહારાજ અમે કીજીએ કામ, એવુ કહી ચાલ્યા તે ઠામ; ભાત ભાતના અક્ષર ભાળીયા, વાંચે શુ મેટા પાળીયા. અર્થ સહ્યું નહીં આવ્યા પુરી,રહ્યા હાંફી લજ્યા મન ધરી; નિચે મુખે આવ્યા જ્યાહરે, મહીપતિ મન ચેત્યો ત્યાહરે, દાહરા. જોશી કહે જુલમ બ્રા, એલેખકનુ કામ; લહીયા રામે તેડીયા, કયે ધરીને હામ. ૨૭૮