વિદ્યાવિલાસિનીની વાર્તા. હેડડ ગાબડ થાયે ઘી, કેને વારે નમ્રતા ઘણી; હુમથ વધુ વિનેચઢસાર, હવે શીકરો છો વાર. રાજાજી હુ કહુ તે કા, ભાગા સરવેનો ખરખરે; પડે વજડાવી પૂછે એમ, હુ સરખા કઇ રાખે તેમ. જીવે વળી કાટ પેદા થાય, જેથી લેખ આ વાય; રાયે દુડી ફેરવી ચાપાસ, કાઇ નથી થતું પ્રકાશ, દેહરા હેમથ કહે હવે શું જુએ, તમથી થાશે અર્થ; તારણ હું કાઢી રહ્યા, વારિ લેવા ગૃષઁ. સુણી વિનેચટ સન્ન થયા, પલક ન લાગી વાર; વસ્ત્ર અંગેથી ઉતારીયાં, પેહેરી પીતાંબર સાર થય મંગાવ્યુ' પાંચ મણુ, દધિ જોતાં મણુ એક; પૂજન બહુ પ્રકારનાં, કીધાં વિવિધ વિવેક. સમરી પછી શારદા, સમસ્યા કૃષ્ણ ગુરુદેવ; પખાળ્યા અક્ષર પ્રથમ, દહીં દૂધે તતખેવ, અખીલ ગુલાલ | અરગજા, સિંદુર પુષ્પ સમેત; પૂજન પ્રેમે આદગ્યુ, અક્ષેત, 'કુંદન પ્રદક્ષિામાં ધૂપ દીપ ને આરતી, મન; હવે રામ તમે સાંભળા, વિનેગઢ વદે વચન. સ્વસ્તિ શ્રી દેવપુરી અહિં', પૂર્વમાં છે ગામ; ગંગાધર ગીરાધર, શીવ તા આ મ. પાઢ હેઠળ પાંચ ગજ, કન્ય છે અપરમપાર; ગણુતાં ગણના થાય નહીં, વળી બીજો એક પ્રકાર. દક્ષિણ દિશાની ખાજીએ, ત્રણ મજ ભાંગરૂ’ ભાળાનાથનું, ભારેશ્વરનુ એહે. ધન જે કાઇ ભાગવે, આવે જે દિન હાથ; સવા સહસ્ર જમાડો, હવન ઠુભ દીપભાલિકા, અર’ પુષમાં વાવા, પ્રીતે જોડાં સાથ. મહા પૂજન તે દન; મધુ લેજો ખૂન. ૨૮૫
