પૃષ્ઠ:Bruhad Kavyadohan Granth 3.pdf/૩૪૨

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૩૧૫
વિદ્યાવિલાસિનીની વાર્તા..

વિદ્યાવિલાસનીની વા. રાય તે તા સાંભળી, પરંચિત ચિંતા અપાર; ગયા વિનૈચઢ ગ્રુણુ નિધી, શૈા કરવા વિચાર. દિલગિર થયા દિલમાં ધણુ, સુતાં તે તે રાય; નહી ધેર નહી અહીં, એ તે શુ કેવાય. એ વિના આસન ખેસું નહીં, નહીં ય કે ગાન; નહિં મંડપ નહીં' વાડીએ, નહી દેવાં કાઈને ભાન વિષ્ણુને રાજા કહે, એ તે શા ઉતપાત; વિતેયર રીસાવીયા, ન આવ્યા તે માટ. આપણે વચન એવું કહ્યું, નચાવ્યા મહારાજ; માટે એ અહીંથી ગયા, સાચું માને આજ, આવુ મેં જાણ્યું નહીં, બાશે નર એહક તે માટે તજીને ગયા, આપણને દૈઇ એમ કહીને ઊંડીયા, સભા તજી તે આહા !! દેવ એ નારીને વાતજ છેહુ. વાર;. શું કર્યું, આવ્યા જ્યાં હતી નાર. કહી, ઢળી ધણિ તે વાર; એવા જમાઇ કર્યોથી મળે, રહે આપણે દ્વાર. ઉલટ ઊરમાં અતિષી, મળી સરખી જોડ; ક્ર તમે દૂબ્યા હશે, કરમે આવી ખેડ. સુતાં નિદ્રા આવે નહીં, ન ભેાજન ભાવે શય; રાજ સભામાં આવે નહી', નવ ચુકવે ન્યાય, કહુ ઍહુની, હુતા ઉત્તમ જાત; વિનેચટજી, ગયા તમે શા માટ. ચતુરાઇ શુ મારા ચાલ્યા સેવક સામટા, ચાલી વાત કાનાકાન; નથી ભાળ વિનેગઢ તણી, સુકુંતાં ખેાચુ ભાન. રાયે ડેશ ફેરબ્યા, વળી નગર મેઝાર; શાધ લાવે વિનેચટની, ભાપુ તેજી તે ખાર. નિત્ય પડા એમ ફેરવે, કાઇ ના લાવે ભાળ; તનમાં દુઃખ લાગે ઘણુ, ચઢે રાયને કાળ વિષુષ પ્રધાન પ્રત્યે કહે, સાંભળો એક કાજ; ખટમાસે આવે નહીં, તે દેહુક' આ તાજ રૂપ