વિદ્યાવિલાસિનીની વારી. ચાપાઇ. પિંજર ખાલી દેતી જ્યાહરે, કમજ વિનૅચટ રેહતા ત્યાહરે ખીલી દૈવી ચુકી ચતુરાય, પડી નિદ્રાવશ તે ગુણુકાય. દાહરા. રાત મધ્ય પૂરણુ ગઈ, જોયા વિનચઢે લાગ; આવેા દાવ કયાંથી મળે, ભળીયુ' મા ભાગ્ય. નિસા પેાતે પિંજર થકી, પોપટ રૂપે તે; ત્યાંથી વેગે ઊડિયા, આવ્યા વિલાસની ગેહ, વિલાસિની ઘેર આવીયે, ભીડમાં દીઠાં દાર; ત્યાંથી વેગે આવીયા, લીલાવતી કરાર. ત્રીજી અગાસી ઉપર, કષ્ટ કરે બહુ નાર; આવ્યા પેપઢ ત્યાં સહી, મુખથી કરે ઉચ્ચાર.. દીઠી નારી મહા દુઃખમાં, મનમાં મહા પરિતાપ; એકી છભે ઉચ્ચરે, વિર્નચટ ફરી વિલાપ વિનતા રૂવે, વિનૅચય આવ્યે તે ફાસ; રાધે ક્રષ્ણુ કહે પોપટા, મુખે કહે શ્રી રામ, અબળા એવું સાંભળી, આપે માંડી ૬૪; આવા તમે ગુજકને, લીલાવતી કર લીલાવતી મુખે કહ્યું, લાગે માહાર કટ. જઈ રહ્યા, પાપટ આવે તેણી વાર; પ્રાણાધ ાર. ભલે આવ્યા પેપઢજી, કહેા કઈ નગ્નની વાત; આ મંદિર શું કામ છે, કેમ આવ્યા સાજમ રાત. ભલે આવ્યા પેપચ્છ, જાણેા વિનેચઢ વાત; તે મુખ આગળ દાખજો, થાઉં જેથી રળીઆત. રાજ સભા સા બંધ છે, ઉદાસ છે સા સાથ; જાણતા હૈ। તે કહા, ક્યાં છે વિનેચઢ નાથ. ત્યારે પાપઢ આચણા, સાંભળને તું નાર; વિર્નચર છે આ નમમાં, કુશળ છે નિરધાર. ૩૧૯
