પૃષ્ઠ:Bruhad Kavyadohan Granth 3.pdf/૩૫૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૩૩૨
સામળ ભટ્ટ.

૩૩૨ સામળ ભટ્ટ. પુત્રીને પૂ પ્રસન થઇ, પ્રધાનને ગમતુ હોય; ગમ્યું જે મનરાયને, ના નવ કહે તે કાય. લીધુ’ લગન ઉતાવળુ, જોવરાજ્યે શુભ જોગ; નગર ખધુ શણુગારીયુ', કરીએ શુભ સજોગ મ્હારી રચી ત્યાં હુમની, એઠાં વર કન્યાય; આસન ખેથી રીઝશુ', ચણું પખાળે કન્યાદાન માં આપીયુ, કૃષ્ણાર્પણું રિધ સિદને ગામ ઠામ, આપ્યું પોતીકું રાજ, ચોપાઇ. રાય. માહારાજ; સર્વે કારજ સિક્રૂજ કચ્યાં, પરણી ઊઠયાં હરખે ભસ્યાં; ખાન પાન અતિ રંગ ઉલ્લાસ,ભિક્ષુક જનની પેઢાંચી આશ. દેહરા. અણુ ફેરવી નમ્રમાં, વિચટની ત્યાંય; રાજ્યાસન મેફા પછી, સુંદર ભરી સભાય. માહાલમાં માહા માનની, થઈ છે ટાળે ચાર; પ્રમા ત્રણે રાખતી, વિલાસની કેશ ભાર. ચાપાઇ, નિશાન ચડામાં રાજાર, વાજિંત્ર વા? અપરમપાર; વિવેક જોઇ વિનેચટ તણા, હરખ પામે મા મનમાં ધો. દાહરા. નરપતિ નવે જાણી શુભ, લાવ્યા નૈાતમ બેઠ; મેલી મહીપને મંદિરે, પાછા ફરિયા નેટ રીખવત મળવા આવીયે, સાથે સુત છે ચાર; વિનચટ કરા તાત છે, બીજા ાધવ સાર ચાપાઈ બાર વરસે થયે મેળાપ, શુ' ઓળખાયે તેનું આપ; સાહેબ સાહેબ શૅજી કહે, વિનેચટ તે સા મનમાં લહે,