પાનની વાતા. ામ. કપુરાકૃતિ ઉજ્જળ શુભવાન, કાર મંત્ર વદિત વખાણુ; અધનાશા છે જેનું નામ, ફાર્ટ કાર્ટ લાગે છે ખેઠા શિવજી સજસ રીત, પારવતી સાથે કરતા પ્રીત; વાત કરતાં વાદન થયા, અહુ'કાર ખાલ કામનીએ કહ્યા. શિવ કહે નર વશ નારી હેાય, તેમાં બ્રાંત ન રાખા કાય; કહે પારવતી નામી શીશ, મોટા છે મહિભાવત ઈશ નારીને વશ નર તે જાણુ, પરડે ખાંધ્યાં શિવપૂરાણ; શિવજી કહે હું જાઉં વન, તપ આરાધુ જાણી મન. કરૂ ગિરિ કૈલાસજ ત્યાગ, ધરે ધ્યાન તપ કેરે કાજ; સંસાર સારમાં મેટુ' ધર્મ, તેથી અદકુ તપનું કર્મ. તપથી નિરમળ સરજ્યું નથી, કામની તમને કહુછુ કથી; સુખે તમે તા રહો બારણે, અમે તે જઇશુ તપ કારણે જગતપાવનીએ જોડયા હાથ, ખેલ્યાં ઉમિયા શ'ભુ સાથ; તપ જોગે નથી તે કાય, જ્ઞાન દૃષ્ટિ વિચારી જોય. પંચદ્રિ માંહુ જે પ્રધાન, કામદેવ સહુથી ખળવાન; જાતે કહેવાએ આપ અતગ, ભાગે તપ કેશ જે ભગ, કામ જીત જે નર કેવાય, નથી સરજ્યા કા સૃષ્ટિ માંય; વારતાંમાં વનમાં જશે, ખાશા બાર કામાતુર થશે. કહ્યું એમ ઉમા રાણીએ, તપ જાશે વેડુતે પાણીએ; ત્યારે વળતા કાપ્યા ઈશ, પગની જ્વાળ! લાગી શીશ. મુજને કામ પાપી શુ’ કરે, પંચદ્રિ દેખી મન ના ડરે; માયા નવ લેપે મુજ અળ, રાણું નહિ રામાને રંગ પારવતી કેહુ કહુ શુ કથી, માયાથી માઢુ કે। નથી; અજીત નામ તે ભાયાતણુ', જીતી ન શકે સ્હેાકભપડ્યું. પારવતી શુ' પાડીને હાડ, ગયા ઈશ તપ ફરવા પડ; દૃઢ થઇ માંડયું તપ ધ્યાન, આવુ' આપ અદÈરૂ જ્ઞાન. જેટલે, વસંતઋતુ આવી તેટકે; પાંચ ગણા પુરુષને કામ, સ્મતે સળગણે। પરમાણુ, ફૂલ્યાં વનસ્પતી બહુ વન, માહામાયાએ વિચાર્યુ મન; આજ ઉપાસુ' એહ અનંગ, ભેાળાને કરૂ તપ ભંગ માસ ચાર ગયા ૩૭
