ચાતુરી છત્રીસી, ચાતુરી ૧૯ મી—ચાલ તેજ, સુને સજની ભારાં વેણુ; કામણુગાર કાનજીનાં તેણુજી; કહીંચ્યું ન રૃખુ' એનાં કેહેણુજી, ડગર ખતાત્રે મૈત્રની સેણુજી. ૧ ઢાળ. બતાવે ડગરની, હું ગષ્ટ શૈલી કીથી, મારી તાંહી; આંહી. ૧૩ સેન આસપાસ ખાંડી મહીને બાથ ભીડી, ખેાલી ન શકી ખેલ; પાન અધર ચુંબન કીધુ', હાથ દીધા કાલ, તુજવિના કહીં વિલસું નહીં, આજથી મારે પેણુ; તુ મુજને વાહાલી ઘણી, ઘેરઘેર ભટકે કાણું. આમ કીધો . અતિવણે, પ્રસન્ન થઇ પ્રેમદા મળી; નાટક દેખી નંદસુતનું, નરસૈયાની સુધ ટળી: ૫ ચાતુરી ૨૦ મી-ચાલ તેજ.’ જીઠડા ખેલા સૂણ નાથ; વન શૈ દીધું મારે હાથજી; કહેાને શું કહીને ભીડી બાથજી; કહેા કેમ રસીયા ખીજીની સાથ૭.૧ ઢાળ ર સાથ ખીજી શું રમ્યા, કર્યા પાયે કામી કાલ; તે સર્વે ખાટુ, શાને દીધા ખેલ. ખેલ દીધા ખીરદ ડાયા, વિલ વાયા કેમ રહે; હવે ન માનુ સાચું તાર,કાટી સમ કરી કહેા. લંપટ ક્રૂરત હેાય એવા, કામી કૌતુક બહુ કરે; મન પરાનું તમે રખે રાખે રાજ; પાશ નાંખી પ્રેમાને, તવ કરગરી કહે કહાનજી, હું તમ કારણુ અવતા, મા મા આણુરો! દેવ. સકલ વ્રજમાં હું રહું, મુને વાડાલે વ્રજને સાથ; ચાગઉતમ કારણે, તે ખમુ તમારૂ હાસ્ય. દુ:ખ મા માને નાથ, મુજ અબળા કેરા ખેલ; પ્રાણુપે મુને અતિ વાડાલા, નહિ તમ સમતાલ. ભારા જીવનનું જીવન નાથજી, હું કિંકર તારી દાસ; આનંદ પામ્યા નરસૈયે, જોઇ શ્યામ શ્યામનું હાસ્ય. '
૩ ૪ +
19
