'
જ સામળ ભટ્ટ નહીં આકાર પ્રતિભા નહી, નહી' ભાષાશુ મેલ, શંખે કરી પૂજે સહુ, શિવલિંગ સમ શા ખેલ. નહીં લાંખે! નહી ટુકડે, નહિ નીચે નહિ બુદ્ધ, નહીં' સૂક્ષ્મ તે દીર્ધ નહિ, નહીં લઘુ નહીં વૃદ્ધ, ગેાળ ભટોળ ગેળા કરી, કરે પુજનનું કામ; આકાર તે એકે નહીં, વિષ્ણુ મહાટુ નામ. વિષ્ણુ સભાન મોટા નહી, વિષ્ણુ સમાન નહિ દેવ; પરમેશ્વર પરબ્રહ્મ એ, શંખ તી શી સેવ. ચાપાઈ સાબાશ સાખાશ સુંદર સુંદરી,એ પૂછ્યાથી આંખજ ફરી; કાઢિ જન્મ પાર્તિક કહેવાય, પ્રીછતાંમાં પ્રહ્લે થાય. મહારાજ રાજેશ્વર પુરુષપુરાણ, વરણવ વૈદમાં કરે વખાણુ; શિવ બ્રહ્મા નિત્યે જઈ ર, નામ થકી બ્રહ્મહત્યા મટે, જગતના કી જગતનુ' બીજ, રૂડી વાત માંડે છે રીજ; દ્વેગ પુરૂષ જળહળ જે જોત, તેજ: પુજ ઉદ્દે ઉદ્દાત, તેતે સહુકા કહે છે ધામ, જેને નાશ નહિ નહિ નામ; નહિ નારી નહિ પુરુષનુરૂપ, ત્રિગુણુ ભેદ ન જાણે ભૂપ. સઘળે ખરા તે કાંએ નહી', કરી રહ્યો છે સહુમાં રહી; જેમ જળમાં ડ્રાય વિ ઉદ્યાત, સકળ વ્યાપક છે કા ોત. આવનથી ખ્વાર પચીસથી પરા, કયાં એ નહિ ને સબળ ખરા; નિરાકાર ને શુભ સાકાર, અખિલ ભાળ માંડયા આકાર, વરણવ માંહે શ્વમ કરે વિવેક, આદ્ય નિરંજન વિષ્ણુ એક; સૃષ્ટ ધાણ્યાનું થયું' મન, પંચમહાભુત નહીં જે દન. નહીં પાણી પવન આકાશ, પ્રથ્વી આપ તેજ નહી” પાસ; તેને ઇચ્છા થઇ જ્યાહરે, ત્રિગુણુરૂપ પ્રગટ્યા તાહે. થઈ શક્તિ કે રાજસ રીઝ, થયાં વૃક્ષ વેલીનાં ખીજ; યુ એક અક્કલ ફા ઈંડ, ભાવે થયુ ભારે એક થકી તે થયાં અનેક, વિવિધ પ્રકારે વસ્તુ વિવેક, અણુ માત્ર ઠાલે નહીં ઠામ, રમ ના સધળામાં સમ માંડ
