′′ સામળ ભટ્ટ મેં તેડી સખિયેા સહી, જમાડિયા ફસાર; મારે તન મન હુન તમે, શેાધતે સંસાર વિષ્ણુ શિવ પૂજન કહ્યુ, અય્યા વિપ્ર અપાર; પામો પ્રસાદ તેહના હેતે રૂા તાત રહો ત્યાં ત્રણ ધડી, ઉષા માગીને તે ગયે।, પડી અંતરે ઐતિયા ચિત્તમાં પુત્રી ભેખનવેશ; હાર. શીખ; રાજદારે લીખ. ચતુર્ કાંઇ કાતક કારમુ, કા નર તણે પ્રવેશ. રૂપ પાલક્યુ ઍહતુ, મેલી પલટી આંટ; જેમ લીહુ ટ્રાઢાપરે, વેશ પાલચે એહતા, જ્યમ પટકૂળે ગાંઠ. પલટાણુ સઉ પાત; પલટી બુદ્ધિ ળિકા, જોબન કરી જ્યેાત, ધરંતુ છિદ્ર યહાં કહુ, કયાં રહ્યું ને કયાં જાઉં'; વિપરિત વાત યહાં કહુ, મનમાં યમે સમા, પ્યા. હસ્તી જોખન હાય, જ્યારે મદમાતા મહાલે; અશ્વનું જોખન હેોય, મશાલા ચરિ જ્યાં ચાલે; ભેંસનુ જોખન હૈાય, ભલેા જ્યારે ભાદરવા; નાનુ જોખન હોય, પુત્ર દૌલત તન નરવે; રાયનું જોબન રાજ્ય છે, પરિપૂર્ણ સમરથપણું; કામતિનુ જોખન કથ છે, સામળ કહે શું કહું પણું. મળે કામની કૅય, પ્રથમ તે લજ્જા પામે; મળે કામની ગ્રંથ, તેણુ તે નીચાં નામે; મળે કામની કુથ, વાયક મળે કામની કુથ, જોર જોખનનુ જ્યાં મળે કથ તે કામની, ભાવહાવ મનમાં ભરે; પકડે તે તરુણી તાલ ત્યાં, સાભળ કહું શાભા કરે. વૃષાતુનું ક્ષેત્ર, તેત્ર આÈ તે નિરખ્યાં; વસત સ્તુનાં વૃક્ષ, પરાક્રમ પ્રમા પુખ્ત સ્નેહનાં
