રૂપાવતીની વાર્તા. મેસે સત્યકને પંચમાં, અન્યાલચે ઉઠી જશે; સુખનુ' લઇ આપે. મિને, ભક્તનિ આગળ નાચશે, દે દાતાને ધન, સામનુ નિધ્રુથી નાસત, ફૂડને કડવુ સાઢુ રહે છે; પરમાર્થી પૂજે; છતલજ્જુ સજૅ; નગણાની નિંદા કરે; હૃદયા વેગળા, બ્રહ્મભાજ ભકત માટ વેચાય, સતી સુયરાએ સર્વે; સતાષિશું મન, ઝરપર રી વે; વાહાલા ધણુ વીમળ, અળખામણું! ધણુ અદેખા; પડિંત મિત્ર પવીત્ર, શત્રુ લાંચીક જન લેખા; હામે ધૃત અગ્નિ મુખ, ગુણુ તેના એ ગાય છે; સામળ કહે જી જળ વીતુ, નેહે કરી ત્યાં નાય છે. એને મન તે ઊંચ, બ્રહ્મ વિદ્યાના ભાગી; ગી; નીચ બુદ્ધિ તે નીચ, રીધ સચે તે ખચક સાથે ખેલ, જુલમ કરે જ્યાં જુઠ્ઠા; પર સુખ દીઠે દુખ, રામ તે ઉપર યેા; આંનદાન ધેર્ ઉદર ભરે, ગુણુ ગ્રાહકમાં ગુણ ગણે; સદાવ્રત સાથે સરે, સામળભટ સાચુ ભણે. અડસઠ તીરથ જળ જ્યાંહ,ીજી ત્યાંહાં સધ્યા સાધે; એને આરાધે જેવ, ઇશ તેને આરાધે; પુન્યવતી પાસ, દાતા કર દેખત, જશે સ્તુતિ કરે ઍહુ સતવાદીની, વિશ્વાસઘાતિથી પ્રભૂ ૪૭ સતી સાથે સગપણુ, ગંગા દેખી દલ રાચે; નરમદા સાથે તેહ, વિશ્વનાથનિ વાણિ વાંચે; માહારાત્રીએ મણીકર્ણિકા, લક્ષ્મી સાથે લીલા કરે; જ્યાં જેવા તેવા ત્યાં, ભરપુર વિશ્વ બાધે ભરે આપ અગિન તે વરૂણુ, ત્રણ રૂપ પરગટ તેના; અ’નમાં તે આપ, ધૃત ઘીમાં છે જેના; રસમાં રહે છે રામ, વિષ્ર તણુા છઠ્ઠાં વેશે; જદુપતી ઝાઝે જોગ, રહે અહરનીશ લેશે;
