નરસિહ મહેતા. ૫૬ ૧૨ સુ'રાગ દેશા ખ અરે દ્વાર ઉબાડિયુ રે, અયાએ જાણ્યા સુંદરશ્યામ; માર દ્વાર શકી વળીરે, શકે સંતાયા ઘનશ્યામ, ટેક. અર આંખ્યા ચેાળતા, નીફળિયા દ્વારની બાહાર; ધારાની ખાધી એ ભણી રૈ, મહિયારીએ જાણ્યા મારાર , અસંખ્ય વૃંદ્ર ગેપી તણાં રે, તેણે ધરિયા શૂર અક્રૂર; ગાપી કહે હરિ આવ્યા દાવે રે, લીજીએ રસ હવે ભરપૂર. અ. એમ એલી મનમાં ડાલી રે, અક્રૂર પકડિયા તેણુ વાર; સ્પર્ધા સુખ માટે ઝાલ્યા રે, હાથ પગશીર કેશ અપાર. જ્યમ કીડિયા કીટને પકડે રે, અક્રૂર વીંટી લીધા મનેારથ સીધ્યા. અ. રરરર રે મેલાય ; ભક્તને દુઃખ ન થાય. કૃષ્ણુ કૃષ્ણે સંભળાય; મ. અ કુંજમાં લઇ જઇએ ચાલે રે, અક્રૂર કડું નેય નાય કૃષ્ણ રે, શકે હો સર્વ પશાચણી રે, એથી શુ હશે સ્ત્રિયેાનાં શૃંદ આ રે, મહી મથુરાં માંહે મે સયું રે, કૃષ્ણની સખી ગાયિકા થાય. અરે જો કદી એમ હશે રે, તેા નિશ્ચે તજીશ હું પ્રાણ; ભગવાન ભાગ જે ગેપી રે, તિને કૈમ્ પરસે પાપી એમ ધડભાંજતા કરતા રે, દીનપણે મૂકો મૂકે ભાખે; કિકરના કિંકર હું કૃષ્ણના રે, થડ મૂકી વળગે કાં શાખે. અ ગાપી કહે છેલ છબીલા જાણું રે, પછે હમે કિમ્ ચૂક નરસાના સ્વામી તમને ૐ, જાવા મરતાં લગ નહિ મૂકું, અ ૫૬ ૧૩ મુ.-રાગ સિંધુડા, પ્રાણુ ! ૩૦ હવે અસ* અ. ખાઇ હું હરિ નથી, કહુ છું તમને કથી, મથી મરો શીદ તમે ાય મ'થી; સૂકા મૂક મુને, પીયુષ નહિ ગરસ છું, ઇચ્છે રિને પણ હું છું પથી! ગાપિયા કહે સુખે, ગરલ એ રહ્યું સુખે, દુ:ખે પી રીઝિયે શીવ રીઝયા; પ્રભુનું કામ નહિં પથ પથી દેખાડરો, વારી ગથિયે તેમાં શીઘ્ર ખીન્યા. અક્રૂર ખેલે ધણું નવ કા સુણે તે ત’,ખણ્યુદીન રૂપ હરિભક્ત કેરૂં; સ્હાય મારી હરિ કરા નહિતા નિશ્ચે ભરૂ', હુ'ને ઊગારા તમે થઈને હે
