આત્મ વિચાર પ્રાય. પત્ર ઉદ્યમ અનુષ જેને, ભક્તિ મુક્તિલ ખેડુ તેને; એક પત્ર સિત સભ્ય વક્ત છે, મધ્ય નીલ સપવિત્ર રક્ત છે. નીલ પત્ર એક કામ ભાંજતા, સમે કલપવૃક્ષ ગાંતા; ર પુષ્પ સર્વથી પરાગ ચાખ રે, જીવ પશ્ચિકુલ ભક્ષ રાખ રૂ. કી નથી શઠ કુટુંબ અર્ધનું, સર્વ કે સુખ સગુ’ છે ગયેલું; પૂર્વ જન્મ કૃત ભાગ દોષતા, પ્રીતિવૈર ચકુ કાઈ પોષતા. ઊંચ નીચ નર ઇશ્વરે કા, સર્વે આપ અભિમાનસુભા; જો ન હેત અભિમાન એટતા, કાણુ નીચ અવતાર વેઠતા. * દુષ્ટ ગેછી ગમતી વિષે ો, આ સમાગમ સુખે કરી પ્રલા; સુંદરી વચત વારિમાં વા, માટે નાથજિન તેંકા લડ્યા. મૂઢગૂઢ વિષયા વિષે ગયે, શાસ્ત્રથી અધમ અર્થશેાધવા; એક આતમપણું વિચારજે, વધતી તું મત્તિ વારજે, કાલબાજ શિર ઉપરે કરે, જાણતા થઇ ઋધર્મ કાં કરે; હાથ દીપ ધી કુપ માં પડે, રત્ન વિક્રય વાઢિકા વડે. મૂકી મેટમ મનુષ્ય ચાતુરી, આણુ અ'ત હરિભતિ જા વરી; શુ થયુ…. સકળ લોક ભાણુતા, થાય સુકૃત સમુહ જાણતા. હ કાચ કફ સમાન ખેડૂતુ, કાં કરે તું અભિમાન તેનુ; આજ કાલ અધુનાજ લાગશે, જીવ જોત નિજ ાભ લાગશે. ૧૦ તેહને, કાણુ રક્ષણ કરે દેહને; તેડશે ધરમરાજ ઝાંખતાં મરે. ૧૧ સફલરૂપ રાજતા; તજી દેખતાં ગયા. ૧૨ હેરતાં હ; એક મધ્ય પદ એક ઉખરે, એમ જો જગત શ્રેષ્ઠ વાછ ગુજરાજ ગાજતા, સંપદા જે નવાં વિષય તે તાં રહ્યા, તેહ દેહ જેહનું યતન કૃષ્ણજી કરે, તેને કવણુ તું ચુકી અધમ અર્થશે સરે, ધૂમ ખાચકાં વિચારી કાં ભરે. ૧૩ જેટલું નિમિત તાહરૂ હરશે, તે દાપિ નવ કાનું થશે; અન્યનું અલપ તાહેર' નથી, ખેદ ટાળી ખલ વેદો થી, ૧૪ શાર્દૂલવિક્રીડિત છંદ. શાને તુ અદ્ભુત જાતિ મનમાં આણે રીપુરાયની; ચિંતા શી શઠ કાળની અધઞ જો આશા નથી આજની; 8 199 '
