તેણે કરી હૂં ઘણૂં વીગૂતી, એકે દિન સુખે નવ્ય સૂતી.
એ વિરહે મરવું તે વારુ, આસા જૂઠી આવ્યા સારુ.
ત્યાંહાં તો ચાલી ન જવાએ, એહવાં નીલજ ક્યમ થવાય ?
ભાલણપ્રભુ રાખે કે ન રાખે, જેહને ચાલતું સીતા પાખે,
તેહને તો ત્યાંહાં બીજી નોહતી, તેહને છે ઘણીએ પહનોતી.
ક્રુષ્ણલીલા.
તેણે કરી હું ધણું વિગુતી, એ કાદિન સુખે નવ સુતી.
એ વિરહું ભરવુ તેવા, આશા જીઠી આવ્યા સાર્;
ત્યાં તે ચાલી નવ જવાયે, એવાં નિર્લજ કયેસ થવાયે.
ભાલણ પ્રભુ રાખે કે ન રાખે, જેને ચાલતુ' સર્વે પાખે;
તેને ત્યાં તે બીજી નહાતી, તેને છે ઘણી નાર પનાતી,
ગોપીકા પ્રેમવર્ણન.
૫૬ ૩જી-રાગ ધન્યાશ્રી,
ગાપી વચન:
વાંસલડી વાઇને એણે ભેળવ્યાંરે, તેડી મુને વદ્રાવન માઝાર હા;
નયનના ચાળા કીધા મુને અતિ ધારૈ,મનડું મારૂ’ ન રહ્યું તેણે ઠાર હા. વાંસ
વાંસલડી ચતુરાઇ દેખીને ડુતે ઘેલી થઇ રૈ,વશ થતાં ક્ષણ ન લાગીવારહા;
તન મન સજની એને સાંપિયુ' રે, પટતા કાંઇ રહ્યા નહિ લગાર હા. વાંસ
સતીપણું રહે જાણુ’ એના રૂપમાંરે, ન જાણીયે તે કાંઇ થયા વિકાર હા;
લા તે કુલતણી કહીં ગઇરે, પાપ પૂન્યના વિસારા વિચાર હા, વાંસ
જાણું જે મે આજ યુગ છતીપુરે, માત્ર થયે ભારે નોઁકુમાર હે;
એવારે બીજા કોએ હિરે, ન જાણીએ કે મનમથના અવતાર હે. વાંસ
હરખ હા હૈડામાંહુ માતા નથીરે, ઉલટીને કાંઇ આવે છે અહાર હા;
છાંની તે વાત ત્યાં મનતીરે, તે તું આગળ કહી મે' વિસ્તાર હા. વાંસ
હરજી મારે વશ હશે સર્વદારે, માનુષ દેહનું ફળ પામી સસાર છે;
મનના વહાલે એ મળ્યે છે?, ભાલણુ પ્રભુ જે વૈદેહી ભરથાર હા. વાંસ
૫૬ ૪ થુ-રાગ ગાડી,
સખી વચન:
ઘેલી થઇ તું કામિની, તું શા માટે રીસાવી છ;
ધર સજ્જનની લજ્જા લાપી,જેને કાજે આવી−gઠ નવ કીજેજી. ટેક.
ચતુરપણું ભલું તાહાર જેણે નદકુવર વશ કીધેજી;
લહાવા મનુષ્યા દેહતણા, તે સધળે તે લીધે.
ૠણી વશ છે સ્મેહને, પણ એને વશ નહિ કાયજી;
તે તારે ચરણે લાગે છે, અ'તર આણી તેહ.
!•
GS.
