૪૪ ભાલણ. સાચુ જેઅતાં માહરી, ચેાળી તણી કસતૂરીજી; કાયા ત્યાં વિઠ્ઠલ થઇ, કટિથી શમાંચિત ત્યાં હું થઈને, ધ્રુજે વળી વળી કડ઼ે શા માટે, મુજ શુ સાચું કહું છું માટીમતા મેં ફાલી છૂટી. મહારા દેહજી; તેહ, આ સુંદરી, આણુ મન વિશ્વાસજી; પરહરી, હું છું તારો દાસ. મે કર્યું તે તમા કરને, વેર શુ હવે વાલેજી; એ અપરાધ ક્ષમા કરા, જે મે કીધે ચાળેા. ખિસતાં ખિસતાં ફુલતણી, સેજા ઉપર બેસારીજી; મુખ માંહે બીડી મેહુલી, લવગ એલચી સારી. મહારા સમછે શ્યાભા આપે, અર્ધ ચાવ્યાં તબેલજી; સુખે સુખ અડાડતાં, ર્ગ ઉપન્યા રાલ. ચાવતાં અધર હસી, કાયા મહારી પેજી; ના ના મા ભારહા રહો ળા, કહેતા હૃદયા સાથે થયૈ, સુખ પછે વાત હું શી કહુ, મેં લાજે નવ કહેવાયજી; ભાલણપ્રભુ રઘુનાથજીને, તતક્ષણ સોંપી કાય. સુખ સુખ સુખ સુખ સુખ સુખ સુખ પદ્મ ૧૮ સુ-રાગ રામગ્રી. મારૂ’ મુખડુ જોવા માટેરે શું થયુ,દુર રહે। તમે નવલા કાનરે; તારા મોલીડામાં ખૂબ માળછેરે; ટેક લાજ રાખું હુ’ નદનીરે, નહિ તે શ્રવણે મુહુશે ગાળદે. તારા. નીશ દિન આવે. ભારે આંગણેરે, અવિલેાકા મારૂ' અગરે; શ્રેલી સરખી અપર એછે. પ્રવાલડાંરે, મુખ આંખડીરે, મનમાં નવસે વ્યંગરે. તારા. આગળ શું નામરે; દાડિમની કળી કાંતણું રે, કાહાનજી કહે શું કામરે. તારા. નકલતા ઉપરીકયેરે, વેલઘુ પર્વત શૃંગરે; એમ અલપડ્ડ' ઉંચરે, કહે વચ્ચે ખંજન માન મધુકર કહ્યાંરે, તે તે અવનીથી ઊંચા ઘણારે, તે તે વચ્ચે વહેતી ગરે. ચંદ્ર બિંબ મેઝાર; કણ માટે સસારરે. તારા. તારા.
