કૃષ્ણલીલા. આંખી ઉપર અલકાવલી, નીશ દિન કેમ રખાયરે; પહેરી કહે પીતામ્બરારે, કહું તાલુરૂ કરજોડીને વિનવેશે, ૬૪૫ વ્યાંહાશુ જાયરે. તારા. એક લક્ષણે લક્ષ વાર; મહારા સમ કર્ષિ લેરે, હે ગુણ નાહાંનાં ભાવરે. એક દીવસમાં આકરારે, અસખ્ય સમ તે ખાયરે; એ કારણ પાખે કહાનજીરે, કહી પેરમૅયેા જાયરે. તારા. આ જડાવ કો જીતિનારે, શી ઝળકે છે ગાલરે; અર્થ સરે। શ્વામછરે, અરે આંચુધી ગાલરે. દ્વારા. અંજન કાં કીધુ આ નેત્રતણુ આભણરે; તાપસને અદ્ભુત એ આચર્યુંરે. તારા. છે ચિત્તરે; નથીરે, તપ ચુકવે, તારા. કીધું કે કીધું નથીરે, તુ શાને દે મહારી તુજને શી પડીરે, લહું આ લક્ષવતરે એ ચાંપીને ચુંબન કરેરે, વસને બહુ વારે; મુજ સામુ જોઇને હસેરે, કહે તુ પ્રાણ આધારરે. તારા. હું શું કાં લહેતી નથીરે, એ કામિના પરપંચરે; વાહી જાય વીઠલારે, ત્યાંનાં કેવા સામળીએ સરે. તારા. બાજુબંધ તણે મીશરે, મારી બાંહેડી ગ્રહે છે હાથરે; ઘણુંએ હું નાહી કરૂરે, પણ જ્યાંતાં ત્યાંતા દેખુ સાથરે તારા. ક્યારે કાર્જ નીસ, ઉભા નીરખે તારા. ચાલ્યરે; તુને ભેાં કાહના નથી, હુને સૈકી નવું સાહ્યરે તારા. જમરે વારૂ પીઠલેરે, આ ખેલુ વિસરે; જાવિરૂ એ હસ મા નહિ, રામાને ઢેરીસરે. તારા. નથી માટા હરીરે. મારે માથે તાતરે; જદી જુ ાણુશેરે, તે વાંકી પડશે વાતરે. તારા. પશ્ન । અણુ પુછનારે છે મારે માથે નાથ; વેરીથી વસમેણુંરે, તે સાથરડાને સાથરે. તારા. કા શાશેા હોય તે સમજાવીએરે, ધૈલેન માતે ગાલરે; ઉદધીની પેરે ઉલટરે, પુરણ થાબે ન પાલરે. તારાં એ લક્ષણ જાશેરે, તે આણુશે મનમાં ભેદર; લેક વિષે લપુઢ થાઉં રે, તારા વિવાહ ન ભળે વેદરે. તારા. તારા.
