૫૪ ભાલણ. જસાઘ કરતી તે ક', જો કહા મુજતે વીર; સભારી નારીને, માં નયને ઢાળે નીર હા. ઈચ્છા આવે તે કહા, કરાવુ ભોજન; ભાષા મનની પરહરો, તમને વહાલા વ્રજના જન હા દુધ કહું સાકર ભેળીને, પીજે પ્રાણુ આધાર; દહી ભાવે તે આરોગીએ, પાસે સર્વ પરીવાર હા. કનકતી કરૂં વાંસળારે, એક વારલે હાથ; મધુરેશ્વરે વજાડીએ, અલભદ્ર અધવ સાથે હા. કુંવર જે જાવતા, તે થાશે રખવાળ; રમત કરતા તેમ કરી, સુદીર કહે ત સીબટ કરૂં, કાલીદ્રીત છે જ્યાં પાસે, જેમ સુખ પામેા તન હા. લેઉ તમારાં ભાંમાં અતિ, આનંદ મારે મન; ભાલણું પ્રભુ રાધવ મળ્યા, ધન્ય આજ દિન હા. ૬ ૨૬ ૩-ગ ગાડી, શ્યામ તમાલ ા. વાયું વૃંદાવન; કુંવર કોડામણુકાં, બલીહારી હે; મુને કહેાછ મનની વાત, ખલા લઉં તારી હા; જશેદાને અહી તેડાવીએ, બલીહારી હા; માનેા મારી વાત, ખલા લઉં તારી હૈ।. નજી શું છે વેગળા, બલીહારી હે; સાદ કરાવું આજ, ખલા લઉ તારી હે; મારા સમ સુખથી કહેા, અલીહારી હો; મેલી મનની લાજ, ખલા લઉં તારી હા. વહાલા જે ગાવાળિયા, ખલીહારી હા; તેનાં ભડાવા નામ, અલા લઉં તારી હા; કહા તે મથુરામાં ક’ મુકાભ, અલીહારી હે; નામ ગોકુળ ગામ, ખલા લઉં તારી રૂા. મારા. મારા મારા. મારા. મારા. ભારા. મારા.
