વસતનાં પટ્ટા. ૫૬ ૫ સુ-રાગ વસંત આજ અનેપત્ર આંખો મારિયા, કન્નુ પુછ્યાં સાત દિપ તે ચાદ લોકમાં, નહિ કે અખિલ ગુલાલ કુમકુમ કેસર, ક! શ્યામની સેવા; તાલ પખાજ ખા હેતે હરી ખાંસુરી, રમાડૅ સી, ફુલ વરસાવે દેવા. આજ. આપે મુક્તા મેવા; રઘુનાથ કહે કાઇ આવે છે?, અખંડ સુખડાં લેવા. આજ. કેવાં; કૃષ્ણ જેવા. આજ. પ૬૬ હું–નાગ વસત કેસરીયાના વાઘે પેહેરી, પાત્ર ધા છે ટેડી; સાનાની મારે રૂપાના દડુલા કરમાં, રાતા માતા મંદીર આવે, ઘેર આને તેડી; મોતીડે વધાવું તમને, આવ્યાની મારે હૈડી. કેસરીયાના, આવે। ભાવ વ્હાલ વધારા, દુ:ખડાં નાંખે, ફેડી; રઘુનાથ પ્રભુ મારા ભવની, ભાગાને ખેડી, કેસરીયાના, ૫૬૭ સુ’ાગ ઔલાવર, ગેડી. કેસરીયાને, આવને અલ્યા કહાન ગાવાળા, આપણુ રમીએ હાળીરે; હરે ગારી ને તુરે સામળી, સરખા સરખી જોડીરે. આવતે, યુવા ચંદન અત્તર અર્ગા, કુમકુમ કેસર ધોળીરે; હું છાંટુ’ ને ગીરધર છાંટે, ભરી ગુલાલની ઝોળીરે. આવને. તમારૂ પીતાંબર પલાળ્યું, મારી નવરંગ ગેળીરે; રઘુનાથસા સખી શ્વેતાં, રાધે રગમાં રાળીરે, આવને, ૫૬ ૮ સુ–ગરી ચાલ ચાલ ચતુર એ નાર, હાળી રમવાને; શ્રી વૃંદાવન મેઝાર, હાળી રમવાને ત્યાં ઉભા તે નંદકુમાર, હાળી રમવાને; સા સા સાલ શણુગાર, હોળી રમવાને ફીજીએ નહીં કઇ વાર, હોળી લીજૈ રંગ અપાર, હાળી રમવાને; રમવાને.
