દાણલીલા. દીધુ'; ધૃતી કહી તે મૂજને, તમે મેલુ કાહાને તમારૂ કાનજી, અમે ધૂતી શું લીધુ લાજ ખારો તમે લાલજી, માસમાં ભારી; બ્રહ્માનંદ કહે અમે જાણતા, તમને બ્રહ્મચારી. ખેલે, મન મસ્તાની માનુની ડાપણુમાં લે; મુજને તે મા પમાડવા. મીઠું મીઠુ ડાહાપણુનું શું કામ છે, દાણ દેને તુ મારૂ, નહી તે। આ ઘડીએ ફૂટશે, નહી માટલુ તારૂ', એકલી વનમાં આયડે, છે કેનીરે છેડી; રૂપ ઘણું તારા અગમાં, લજ્જાનીરે ઘેાડી. કાણું છે. ઝૈરા ફુડીયા. એવુ ઍલછ આવી; આવીરે વાતા તૂજને, ક્યારે કાણું શીખાડી. રહ્યુંછું. રાજાના રાજમાં, મુજને કેજ તૂટે; સમજીને રહેજે વમળા મટકી નહી ફૂટે. તુ તા ઘણી આવ્યા વાટનો, એ મેં સાંભળ્યું હતું; બ્રહ્માનંદ કહે ઘર નંદનુ, નશે ઓસરી સતુ, યુદ ૭ મુ હુ એલી થામાં ખેલકી, હું તો તુજને કહુકું; માનુની તારાં મેણલાં, કહી વારના સહુ છું. મૂળ ઘણા દરબારતા, મનમાં મહીયારી; રંગ વિધા તુજમાં ઘણી, તારી આંખ મારી. બાર વરસની થાળકી, ચેરીમાં બહુ શરી; કાચું નથી કોઈ વાતનું લક્ષણમાં પૂરી. નાનારું સરખા નદતા, છેટે રહેજે ૨ારા; છેલ થયા તેને જાણી, ચાખ્યા પુલના તેરા. કુડા ખેટલા કાનુડા, હુધી વેગળા રહેજે; તુ૮ સરખી હાય નિર્લજ, તેને જઇને ૨ કહેર, re કેટલું L ↑
મ ૬ 1 3 ૪
