G બ્રહ્માનંદ આતમ સાધન કાંઇ ન કીધુ, ભાષામાં ભરમાણે જી; લાક કુટખની લાજે લાગ્યું, સાળેથી લુટાશેર છે. પિંડને અરથે પાપ કરતાં, પાછુકી ન જોયુ છ; કાડી ખદલે ગાલ કુબુદ્ધિ, રામ રતન ધન ખાયુ જી. વિષય વિકાર હૈયામાં ધાર્યા, વિસાવ્યા મેસરી જી; મૂરખ તે’ આમે દશ મહિના, જનની ભારે ભારી છ. સંત પુરુષની સેાબત ન ગમે, ભાંડ બવામાં રાચ્છ જી; બ્રહ્માનંદ કહે નર તન પામી, હા છતી બાજી જી. ૫૬ ૧૪ સુ પ્રભુ ભજ્યા વિના મેડી મંદિર માલ ભાયા ભાયા કરતા તાણે છે; પાણૅા જી. ગાલ પ્રાણી, આમે ઊઁખર ખાઈ જી; ખાના, કામ ન આવે કાઇ જી. મૂરખ, તળુામાં લેાકતણી લજ્જાના લેને, કૉટે ખાંધ્યા ઊંચે કુળ અવતાર લેઇને, કહું શું સારૂ લખચોરાશી કર લગડું, તાણી માથે જવતણું કાંક જતન ન કીધુ, મન માયામાં રાત દિવસ તપુર થઈ રળિયે, ડાલુ નીર વલેયુ છે. લેક કુટબમાં મેટા બાવા, કામ બગાડયુ તારૂં જી; બ્રહ્માનંદ કહેરે પ્રાણી, હજી સમજ તે સારૂં જી. ૫૬૧૫ સુ મેલું જી; કીધું જી; લીધું છે. ગ્ લાગે જી; આગે જી. . પ્ ૧ ર ૩ ૐ સ્ આ તન રંગ પતંગ સરીખો, જાતાં વાર ન અસંખ્ય ગયા ધન સંપતિ મેલી, તારી નજરે અંગે તલ ઝુલેલ લગાવે, માથે માં ઘાલે જી; જોબન ધનતુ જોર જણાવે, છાતી કાઢી ચાલે છ ’ જેમાઁકરડે દારૂ પીધે, મસ્તાને થઈ ડૉલે ; નગરીમાં અંગ ભરાડે, જેમ તેમ મુખથી ખેલે છ ૩ મનમાં જાણે મૂજ સરીખા, સિયે કાઇ નહિ રાગી છ; બહારે તાકી રહી બિલાડી,લેતાં વાર ન લાગી છે. ૧
